Wat er die nacht bij het distributiecentrum gebeurd is, blijft gissen. De 58-jarige Adam uit Breda zou leidinggevende An bedreigd hebben met een mes, hij ontkent dat. Er was ruzie, dat klopt. Frappante is dat hij er nog gewoon werkt. Onder An.
Adam meldt zich regelmatig op het laatste moment ziek. Op 14 november 2018 komt hij weer opdagen, maar An stuurt hem direct weg. Adam negeert het en gaat gewoon aan het werk, waarop An boos wordt. Er ontstaat een handgemeen tussen Adam en haar assistent, Adam zou daarop gedreigd hebben met een aardappelschilmesje. Deze worden gebruikt om pakken kranten open te snijden. Hierop wordt de politie gebeld. Adam loopt niet weg: hij heeft immers niets gedaan. ,,Als ik met een mes gezwaaid zou hebben, zou ik er niet meer welkom zijn, toch?”
De politie ziet ter plekke ook weinig. Er zijn volop getuigen, maar dat zijn voornamelijk illegalen en zij durven niets te zeggen. ,,Ik was boos, wilde gewoon werken. Ik moet ook mijn geld verdienen. Ze liegen gewoon om van me af te komen.”
Toch houdt de officier zich vast aan de verklaringen van An en haar assistent. Er was agressie. Een geldboete is lastig, net als een taakstraf. Ze wil Adam daarom vier weken vastzetten, waarvan drie voorwaardelijk. De advocaat van Adam toont zich verbaasd; de man van An heeft ook een verklaring afgegeven en die heeft het over een mes met kartelrand. ,,Dat is geen aardappelschilmesje. In het dossier staan foto’s van de mesjes, maar dat zegt niks. Het is gewoon gereedschap.” Bovendien wordt gesuggereerd dat de assistent de pakken kranten uit de handen van Adam griste. ,,En dan had hij óók nog een mes? Het klopt niet.”
De rechter is het daar mee eens. Het feit dat Adam bleef staan toen de politie kwam, zegt wel wat. Ook dat Adam er nog gewoon werkt is opvallend. ,,Er zijn teveel twijfels, teveel details die niet kloppen. Ik spreek u vrij.” Adam toont zich opgelucht. ,,Ik moet bovendien gewoon werken vanmiddag, de zaterdagkrant is heel dik. En zondag ga ik weer naar de kerk.”