Perrongeluk stopt ermee
Op 11 november 2017 verschijnt de laatste Perrongeluk in BN DeStem. De eerste verscheen op 25 september 2014, daarvoor schreef ik ze natuurlijk ook al een tijdje. Reden: ik stap begin december op het vliegtuig richting Colombia. Vanuit daar zal ik langzaamaan via het Andesgebergte richting Buenos Aires in Argentinië bewegen. Ik heb slechts een heenticket, wanneer ik exact terugkeer weet ik nog niet. Zo’n reis die al heel lang in mijn hoofd zit en waarvan ik nu denk: dit is hét moment. Nu of nooit. Over 10 jaar heb ik spijt.
Wat betreft Perrongeluk: 419 verhalen, twee boeken. De laatste maanden merkte ik meer en meer moeite om origineel en leuk te blijven en tegelijkertijd een drang om iets te zeggen. Om, aan de hand van een Perrongeluk-verhaal, een boodschap over te brengen. Ik vind mensen nog steeds geweldige wezens, óók de klootzakken. Maar tot mijn spijt nam de verwondering soms wat af. Verwondering die essentieel is om juist dat kleine op te schrijven. Soms kwam een deadline met rasse schreden op me af en had ik werkelijk geen idee wat ik op moest schrijven. Verwondering die ik buiten het station juist in toenemende mate ervaar. Kortom, ik ben wat uitgepoept binnen Perrongeluk. Kan zomaar ineens terugkeren natuurlijk, maar eerst die reis.
Maar blijf die Facebookpagina liken. Ik ben echt voornemens om ook vanuit Zuid Amerika te schrijven. Mooie verhalen, maar net zo kort en bondig als Perrongeluk. Langere verhalen op deze site. Foto’s en filmpjes op Instagram. En no worries, dat wordt niet dagelijks. Maar dat wordt wél gewoon heel leuk!
Ik wil iedereen ontzettend bedanken voor het lezen, voor de reacties. Via social media en via het eggie. Uiteraard bleef het daardoor voor mij ook ontzettend leuk om te doen.
Ik ben wel benieuwd: wat vond jij de leukste? Vertel het me hieronder! 😊
Groeten,
Steven
Hallo Steven, soms zag ik je lopen bij ons in de buurt (Doornbos-Linie), verwondert dacht ik dan: hé dat is Steven. Vanaf je begin in de Stem las ik regelmatig je verhalen, wat ik de leukste vond weet ik niet. Wel viel me je vermogen om te verwonderen op. Dat vermogen moet je koesteren, niet veel mensen hebben dat. Gelukkig bezit ik het ook, dat zorgde ervoor dat ik 43 jaar, als verpleegkundige en pedagoog, mijn werk met passie kon doen. Het is goed om te horen dat je een langbestaande wens in vervulling laat gaan. Blijf je verwonderen over alles wat je tegenkomt in Zuid-Amerika, vooral over de mensen. Dat zorgt er gelijk voor dat je open, zonder vooroordelen overkomt. Je verhalen zal ik graag blijven lezen.
Het ga je goed en bedankt voor je jarenlange verwonderingen die ik mocht lezen.
Groet Jan Timmer, Breda
Dank je wel Jan! Tof berichtje, fijn!
Hoi Steven, heel veel geluk en verwondering in Colombia. Doe je ding! Het ga je goed!
Dankkkk je wel!
Iedere keer als je een berichtje in BNdeStem plaatste, was dat het eerste wat ik ging lezen. De rest van het nieuws wacht wel even, dacht ik vaak. Ik zal je stukjes missen, maar wil je wel blijven volgen. Je hebt een hele leuke manier van schrijven , ik krijg er meteen de beelden bij. Het leukste verhaal weet ik niet, ik vond het allemaal vermakelijk. Ik wens je heel veel plezier bij het vervullen van je grote wens en wil je heel erg bedanken voor 3 jaar leesplezier
Met plezier! Dank je wel, wat leuk te horen. Ik ben ervan overtuigd dat er nog veel moois zal volgen 🙂