Het hoofd raast door en dat is een verdomd fijne sensatie. Als ik met onze hondjes loop, stromen de ideeën en inspiratie door mijn hersenen. Het boek is af en heb ik ‘Het Groene Schaduwlicht’ gedoopt. En dat dit deel één is van een serietje, nou, zie de eerste zin. Want hoewel dit verhaal gewoon af is, zit er nog zoveel meer in. Maar de sensatie maakt net zo gemakkelijk plaats voor totale zenuwen. Dit is mijn allereerste fictieverhaal dat zo lang is. En nu wordt het zaak dit aan jullie te laten lezen. ‘Het Groene Schaduwlicht’ is mijn huidige, grote trots.
De loopbaancoach
,,Wat bijzonder”, zei een loopbaancoach me ooit, “dat je dan uitgerekend dit beroep kiest.” Jaren geleden worstelde ik niet zozeer met mijzelf, maar met de ingeslagen weg carrièrewise. De loopbaancoach wilde toch graag eens weten wat voor type ik was, stelde me vragen, deed een test en uiteindelijk bleef er één beroep rechtovereind: schrijver. In het gesprek gaf ik te kennen dat ik altijd, áltijd onzeker ben over datgene dat ik schrijf. Dat ik altijd, áltijd als ik een stukje voor BN DeStem inlever, m’n hart tekeer gaat. Dat heb ik nog steeds. Zelfs als ik een verhaal op mijn eigen site zet, zonder opdrachtgever en volledig honderd procent mezelf: hartkloppingen.
Advertentie
De loopbaancoach vond dit een lastig punt. ,,André Hazes was voor ieder optreden kotsmisselijk”, wierp ik tegen. Want complete toewijding en passing voor datgene dat je het fijnste vindt, kan gewoon gepaard gaan met totale faalangst. Misschien wel juist. Als je je ziel en zaligheid deelt met de buitenwereld, geef je jezelf volledig bloot.
Honderden aantekeningen
Het is niet voor niets dat er op mijn computer echt honderden aantekeningen staan. Beginnetjes van verhalen. Eens in het jaar schoon ik dat op en gooi ik honderden aantekeningen weg. Geen potentie. ,,Dus je hebt werk waar je dagelijks stress om ervaart, door je eigen onzekerheid”, vervolgde de loopbaancoach. ,,Je naam staat erbij, je kunt je nooit verschuilen: dat lijkt me toch moeilijk?” Ik wierp tegen dat dit het allerleukste is dat er is. En dat ik er goed in ben. Dat de onzekerheid knaagt moet ik maar voor lief nemen. Dat het me geen rijkelijk gevulde taco oplevert: ach. De coach heeft vervolgens geen enkele rol van betekenis gespeeld. Het enige advies dat ik ter harte kon nemen, was dat ik mijn emailadres veranderde. Van Gmail, naar de naam van deze site. Kostte me toch een aardige duit.
Een verhaal in mijn brein
Ergens half maart of iets dergelijks stuitte ik op zo’n aantekening, die me behoorlijk ‘aan’ zette. Een aantekening die ik ruim een jaar geleden opgeschreven had, maar die nog totaal niet uitgewerkt was. Iets dat ik tot nu toe nog nooit écht gedaan had, was een verhaal schrijven die honderd procent uit mijn brein kwam. Fictie, dus. Deze korte aantekening had iets. Ik ging aan de slag. Belandde in mijn een andere wereld, want het verhaal heeft nauwelijks raakvlakken met de mijne. En dacht geen seconde na over de lezer. Dacht geen moment na over wat anderen ervan vonden.
Dit verhaal zat in mijn hoofd, dit verhaal schrijf ik op, dit verhaal is weliswaar niet belangrijk, maar wel iets dat ik op wil schrijven. Omdat het in mijn hoofd zit. Ik kroop in de huid van een jongeman, die worstelt met de relatie met zijn vader. En er alles aan doet om onderdeel te zijn van diens leven.
‘Het Groene Schaduwlicht’ zal ergens in mei als ebook uitkomen. Mijn vaste donateurs (<3) krijgen het boek uiteraard gratis in de mail.
Geen verhaal meer missen? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief!
Je ontvangt deze onregelmatig, maar altijd op een zaterdag. Het enige dat je in hoeft te voeren is je emailadres! 🙂 Schrijf je nu in en krijg twee euro korting op mijn boek Het Groene Schaduwlicht (release: 15 mei)!
Je kunt natuurlijk ook een eenmalige donatie doen, wat minstens net zo geweldig fantastisch briljant zou zijn.
[…] Je ontvangt deze onregelmatig, maar altijd op een zaterdag. Het enige dat je in hoeft te voeren is je emailadres! 🙂 Schrijf je nu in en krijg twee euro korting op mijn boek Het Groene Schaduwlicht! […]