De man zal een jaar of 70 zijn en zit er verslagen bij. Betrapt. Hij kan wel door de grond zakken. Het liefst wil hij doorrijden met zijn scootmobiel, maar hij moet de oorwassing even ondergaan. Heeft geen keuze. ,,Kun je het zien, viespeuk? Gadverdamme, wat ben jij een smeerlap!”, gilt de jongedame naar hem. Voorbijgangers slaan het treurige en hooguit gênante tafereel gaande.
Lichaam
Zijzelf is al aan het einde van haar tirade. Ik schat haar een jaartje of 19, 20. Dat wittige jurkje zit haar als gegoten. Strak, zoals water in een vaas. Haar prachtige vrouwelijke vormen komen er in optima forma uit. Haar borsten zijn flink, maar het jurkje weet ze zo te vangen dat ze zeker niet te groot zijn, maar welhaast perfectie. Een bh is niet zichtbaar, maar het is, gezien de wijze waarop haar borsten parmantig hun ruimte innemen, lastig voor te stellen dat ze er geen draagt. Haar heupen maken haar slanke buikje een ware attractie. De lijn van haar lijf is in mijn perceptie haast een perfecte vrouwelijkheid te noemen, de lijnen langs haar liezen laten nét voldoende aan de verbeelding over. Het jurkje is te kort, althans, dat zou haar vader zeggen. Ik kan het in dit geval alleen maar van harte toejuichen. Haar benen zijn daardoor juist lang; iets gebruind en bijzonder vrouwelijk. Ze draagt gympies, zonder sokken. Schattig.
Mijn ogen gaan omhoog, blijven eventjes steken op de onderkant van haar jurkje (rrrr dierlijke gedachtes rrrr), via dat buikje en haar borsten (aiiii) naar haar knappe, haast kinderlijke gezichtje. Deze felheid past bij haar. Dit is geen verlegen typje, ze is zich terdege bewust van haar heerlijkheid en ze weet maar al te goed dat mannen naar haar kijken. Dat vindt ze lekker. Opwindend. Geil. Dat moet haast wel. Daarom loopt ze hier in dit jurkje rond. Niet alleen omdat het warm is, maar omdat ze dit maar wat leuk vindt.
1 seconde
Woest draait ze zich om en zo gunt ze ons een blik op haar heerlijke billen. Ze deinen, schudden, draaien. Zou ze ondergoed dragen? En zo niet, hoe zou dat er dan uitzien? Arghaiihaaahelp. Wat is dit lekker, m’n primitieve mannenbrein heeft hier het grootste plezier in. Eenmaal uit het zicht is ze direct vergeten. Geen enkele hersencel heeft nog een actieve herinnering aan hoe ze eruit ziet. Dit was een welbestede seconde zoals er vele duizenden zijn op een dag en… oeh, daar loopt een ander meisje.
Eén seconde kijken is voldoende om alle informatie die je nodig hebt te verkrijgen en is een volstrekt natuurlijke reactie. Staren is voor vieze mannetjes.
Waardeer dit verhaal! (Of steun me door een abonnement te nemen)