Voetbal is geen politiek en dus dient een discussie over homoseksualiteit niet op het EK plaats te vinden, óók niet als er in één van de deelnemende landen een nieuwe wet in de maak is om ‘het promoten van homoseksualiteit’ te verbieden, aldus de UEFA. En dus komen er allerlei goedbedoelde protesten, zoals een aanvoerdersband of hele stadions in de regenboogkleuren of een #onelove-speldje. Ik kijk er met verbazing naar. Dit is een discússie, ja?
Mijlenver
Zelfs Mexico loopt mijlenver voor op Europa, zo lijkt het. Ja, ook op Nederland. Homoseksualiteit is met name in de stad niet alleen geaccepteerd, maar ook behoorlijk zichtbaar. Als Bredase jongen die in Amsterdam en Utrecht gewoond heeft, viel het me gelijk op: mannen die hand in hand lopen. Vrouwen die elkaar zoenen. Je ziet het net zoveel als het klassieke man/vrouw-beeld en je ziet het véél. En het feit dat het me opviel, alsof het juist níet normaal is, stemde me treurig.
Mijn oom was homoseksueel, dus je zou kunnen zeggen dat ik ermee opgroeide. Ik weet niet beter dan dat homoseksualiteit helemaal geen ding is. Sommige mannen vallen op vrouwen, sommigen op mannen, sommigen op niemand, sommigen op beide, sommigen op weer iets anders. En dat geldt ook voor vrouwen en alle identiteiten die daar tussen zitten. Afijn, ik hoef dat niet uit te leggen: ieder leeft zijn eigen leven en iedereen moet doen wat goed voelt.
Indoctrinatie
Op Twitter las ik iemand die zei: ‘Of je nu voor of tegen bent, het blijft indoctrinatie van de kinderen..’ De ironie. Het is juist indoctrinatie te stellen dat het ongezond is om van dezelfde sekse te kunnen houden. Het klassieke man/vrouw-beeld is versterkt door de kerk. Dat diezelfde God er toch voor gezorgd heeft dat mensen zich wel degelijk seksueel aangetrokken kunnen voelen door dezelfde sekse, wordt dan een ‘foutje van de schepping’ genoemd. Juist dat lijkt me indoctrinatie, want dat is in alles echt een mening die anderen wordt opgedrongen.
Voetbal
Dat er in stadions homofobie en racisme is, is grotendeels een misvatting. In stadions pretenderen supporters een rol te spelen, een soort twaalfde man te zijn. Supporters willen er alles aan doen om spelers uit hun spel te halen en doen dat door te wijzen op hun zwaktes. Dat huidskleur en seksuele geaardheid als zwakte gezien worden is treurig, dat mensen of spelers die zwakte erkennen door er beledigd over te zijn is dubbeltreurig. Van het veld afstappen na een racistische opmerking vanuit de tribunes heeft geen enkel effect. Je versterkt de macht van supporters en verzwakt je eigen ego. Applaus van de wereld valt je dan weliswaar ten deel, maar het gaat niets veranderen. Je geeft een signaal af, maar daar koop je echt niets voor.
De twaalfde man
Tegenstanders van NAC hebben al decennia hetzelfde plagerige spreekkoortje. Innemend door haar spitsvondigheid, populair om haar rijmschema: ‘Het zijn de homo’s, ja ja, het zijn de homo’s uit Breda’. Het Bredase antwoord is precies wat het moet zijn: ‘We zijn de homo’s, jaja, we zijn de homo’s uit Breda’. Want: nou én, wat is je punt? Als je je tegenstander op die wijze wil prikkelen, ben je zelf heel klein. En net zo achterlijk als de Hongaarse president Orban.
Hier in Mexico snappen ze alvast niets van deze gekke discussie. Het superieure Europa dat worstelt met deze vraag. En natuurlijk, lang niet overal in Mexico wordt homoseksualiteit geaccepteerd. Ik kan ook niet in het hoofd van de gemiddelde macho-man kijken; ik vermoed dat weinig vaders blij zullen zijn met hun homoseksuele zoon. Maar het lijkt in het centrum van de stad geaccepteerd te worden. Normaal bevonden te worden. Alleen nog niet in die afgelegen dorpjes, die zwaar katholieke zijn. De dorpjes die zich nog steeds een Spaanse kolonie wanen. Toch nog die Europese invloed.
Waardeer dit verhaal! (Of steun me door een abonnement te nemen)
