Gratis tandarts

Ik ging in Zuid Amerika regelmatig alleen uit eten. Uiteraard prefereerde ik gezelschap, maar dat is niet altijd voor handen. Wel in Cusco, nabij Machu Picchu. Via Tinder ontmoette ik daar Sonia. Na enkele appjes over en weer besloten we samen naar een restaurant te gaan.

Het zou maar één etentje zijn; de volgende ochtend zou ik in alle vroegte naar dat wereldwonder gaan. Sonia moest nog best een stukje met de bus om naar het centrum te komen, maar ze had er wél zin in, verzekerde ze me. Dat er geen vervolg in zou zitten namen we, kortom, voor lief.

Zij koos het restaurant; eentje die ik zelfs niet eens gevonden zou hebben. De ingang ervan was immers onopvallend, de menukaart vervolgens niet enorm aantrekkelijk. Wel goedkoop. Sonia zwoer bij deze menukaart; dit was haar favoriet restaurant.

Sonia sprak moeizaam Engels, ik moeizaam Spaans. Toch liep het gesprek goed, het leek er in ieder geval op dat we elkaar begrepen. Een blik op haar Facebook, later, bevestigde dat.

Christen en Inca

Ze werkte in Cusco als tandarts. Een baan waar ze trots op was, alhoewel het niet goed verdiende. Dat verraste me. In Europa is dat een goedbetaalde baan, waarom dan niet in Peru? Het was niet zozeer Peru, gaf ze aan. Het was dit gebied. Van de overheid was Sonia verplicht om de authentieke bevolking, de Inca’s, gratis te verzorgen. Ze moest met regelmaat de bergen in, met regelmaat een rondje doen. Erg? Nee, Sonia is Christen én Inca. Deze mengelmoes van geloof, cultuur en achtergrond zorgt ervoor dat ze vrede heeft met wat ze moet doen. Erover nadenken doet ze ook, het is ook niet zo dat ze de situatie volkomen normaal vindt. ,,Het is een eer om dit te mogen doen. Mijn werk is meer dan geld, ik haal er liefde uit, help mijn eigen mensen en het staat gelijk aan mijn geloof in de wereld.”