Ik zit nu ik dit schrijf in een koffietentje. Een kopje koffie, laptopje aan en schrijven. Tegenover me zit een dame van een jaar of 23. Ze komt uit Mauritius. Dat weet ik, omdat ze zojuist aan het bellen was en ik weliswaar iets van Frans in haar taal herkende, maar toch ook weer niet echt. Dat voedt de nieuwsgierigheid. Ze wil binnenkort weer eens terug naar haar thuisland. Ingewikkeld voor nu: eerst moet ze met het vliegtuig naar Parijs. Daar moet ze dan twee weken in quarantaine in een hotel aldaar en daarna door naar het Afrikaanse eiland. Een vooral tijdrovende en kostbare onderneming, maar ja: ze wil haar ouders toch graag weer eens knuffelen. Wat een gedoe. Maar ja, het is wat het is in deze tijden, verzucht ze.
Ik kom graag in dit café. Om te schrijven, om te internetten, om even in een levendige omgeving te zijn. Om te ouwehoeren met de andere mensen die hier komen werken. Te praten met mensen die eenzelfde keuze maakte als ik. Dat zijn korte gesprekjes, want het strand roept over het algemeen. Sommigen zitten al in bikini, anderen hebben hun meest Caribische outfit al aan. Er is geen corona hier -of nou ja, zo komt het hier toch over-, corona is echter wel in ieders thuisland.
Avondklok
Ik volg vanuit deze absolute vrijhaven de ontwikkelingen in Nederland. De lockdown, de avondklok, het visitequotum. Ik verbaas me enorm over de algehele acceptatie. De avondklok? Ach, ik ben na acht uur toch altijd thuis. Wat moet ik ’s avonds überhaupt buiten doen? Als het nodig is, is het nodig. Het is prima. Dat lijkt me op individueel niveau waarschijnlijk ook waar. Maar vanuit principieel oogpunt? Ik zou radicaal tégen zijn. Kom nou. Met je avondklok.
Dat er massale rellen uitbreken, verbaast me eigenlijk daarom ook niet. Alleen werden het rellen om te rellen. Plunderen om de stoere jongen uit te hangen. Dat stelt dan ook wel weer treurig. Een demonstratie dient normaliter om zieltjes te winnen voor een doel. Om sympathie of medestanders te vinden. Een groeiende beweging te ontwikkelen. Er is niks mis mee om massaal tegen het beleid te zijn, maar dan wel met argumentatie. En beter nog: met alternatieven. Net als bij de boerenprotesten, slaat men hier de plank volledig mis. Niemand steunt dit. Zelfs de harde kernen van voetbalclubs niet. En die zijn normaal gesproken toch niet vies van een vernielinkje hier en daar. Zelfs zij winnen nu aan sympathie. ‘De stad beschermen’. Keurig puntjes gescoord.
Café
Een vriend van me had een mooie beeldspraak, nadat hij voor de zoveelste keer Hugo de Jonge bekritiseerde op WhatsApp. ,,Ik loop niet blind achter de ‘nationale eenheid’ aan. Ik stap af en toe uit die polonaise en kijk vanaf de zijkant wat we precies aan het doen zijn”, stelde hij. Vond ik mooi, vond ik goed, maar wel wat klein. Nederland is compleet gevangen door corona en er gaat zoveel mis op overheidsniveau, maar ‘we’ laten het gelaten gebeuren. Kritiek geven moet. Vooral bij absolute vrijheidsbeperkingen, waarbij het echt de vraag is of het iets oplevert. Het verbaast me dat de angst voor corona het overwint. Dat alles wordt gepikt, om corona het hoofd te bieden. Angst voor het gevaar, voedt het gevaar. Als je angstig door een levensgevaarlijke buurt wandelt en onzeker om je heen kijkt, vraag je er wel een beetje om beroofd te worden.
Ik kijk om me heen. Het zonnetje schijnt, ik ben klaar voor het strand. Voor het witte zand, de blauwe zee, de groene palmbomen. Ik vraag me of mijn mening anders zou zijn, als ik er onderdeel van zou zijn. Want ikzelf ben niet alleen uit de polonaise gestapt, maar verliet het café in augustus toen ik doorkreeg dat dit geen leuke avond ging worden. Natuurlijk moet ik gewoon mijn bek houden vanuit deze positie. Maar toch. Toch. Toch ben ik ervan overtuigd dat de kans op het oplopen van dat ergerlijke c-woord hier waarschijnlijk niet zo heel veel groter is. En dat risico is het allemaal waard.
Wil je me helpen? Lees dan nog even door:
Allereerst: dank voor het lezen van bovenstaand verhaal. Die las je uiteraard gratis. Dat blijft ook zo. Maar een klein beetje sponsoring zou ik echt enorm waarderen! Bijvoorbeeld middels een abonnement, terwijl ik een heel vet boek schrijf. Lees er hier alles over.
Je kunt natuurlijk ook een eenmalige donatie doen, wat minstens net zo geweldig fantastisch briljant zou zijn.