Kenteken Oleg werd niet tijdig geregistreerd

De 34-jarige Oleg keerde na zijn vakantie in geboorteland Polen terug naar zijn woonplaats Roosendaal. In Polen tikte hij een oude auto op de kop, maar het lukte hem niet om voor het einde van zijn vakantie het kenteken opnieuw te registreren. Die was al sinds de zomer van 2017 verlopen. De politie houdt hem hierop op in de middag van 11 januari 2019 in Roosendaal staande.

Oleg besloot deze Alfa Romeo twee dagen voordat hij terug naar Nederland moest daadwerkelijk aan te schaffen. Er was geen tijd meer om de papieren voor het kenteken te regelen, maar hij kon bij zijn staande houding wel laten zien dat er een afspraak stond om het kenteken opnieuw te registreren. Die afspraak zou enkele dagen later in Polen plaatsvinden. De auto is bovendien al wel verzekerd en staat daarbij ook gewoon op zijn naam. Normaal gesproken neemt de politie een niet-geregistreerde nummerplaat in beslag, maar ze laten Oleg in dit geval gaan: de bestuurder was er immers al wel bewust mee bezig en zou dus binnen enkele dagen alle zaken helemaal op orde hebben. ,,Maar het is en blijft wel een strafbaar feit”, legt de rechter uit. ,,Een kenteken moet echt in orde zijn; het is goed om te zien dat je er al wel mee bezig was, maar dat is eigenlijk niet voldoende. Dat soort zaken moeten echt tiptop geregeld zijn.”

Oleg heeft een blanco strafblad en is thans volop bezig met het opzetten van een eigen zaak. Dat loopt vooralsnog goed; hij heeft een grote opdrachtgever en de toekomst ziet er alvast best aardig uit. De boete die hij ontving bedroeg 380 euro, waarvan hij al 100 euro heeft betaald. De officier van justitie vindt dat er nog steeds een straf moet volgen en eist nu een boete van 300 euro, met aftrek van het al betaalde bedrag. ,,Dat regelt het CJIB verder, daar gaan wij hier niet over. Maar dat gaat wel goed komen”, belooft hij. De rechter verlaagt het nog extra tot 200 euro, omdat Oleg wel de goede intenties had, een blanco strafblad heeft, goed meewerkt, al met betalen bezig was en het kenteken inmiddels al wel geregeld heeft. Oleg is het overal mee eens. ,,Omdat ik weet dat het niet mag. En het gebeurt niet meer, ik wil me altijd graag aan de wet houden.”

Abdel blijft dromen najagen

De 27-jarige Abdel is een ondernemer, nu veelal actief én woonachtig in België. Een jongen die door schade en schande steeds wijzer wordt en zeker nog lang niet op wil geven. Hij wil zelf iets opbouwen, zelf inkomsten genereren. Hij zit nu terecht voor het rijden in een onverzekerde auto. Gesnapt op 24 april 2019 op de A16, nabij Zevenbergschenhoek. Hoe dat nu gekomen is? ,,Dat is een heel simpele vraag, waar ik geen bevredigend antwoord op heb. Ik had er gewoon geen geld voor”, toont hij zich schuldbewust.

Abdel was op dat moment volop bezig met het opzetten van een visgroothandel. Het begon juist op dat moment ook langzaam een beetje te lopen, maar de Belastingdienst vormde nog wel een flinke drempel. Echt leven ervan van zijn inkomsten lukte daarom nog niet. ,,Het busje was van een koeriersbedrijf. Verzekeringsmaatschappijen zijn echt niet happig op dat soort voertuigen, omdat er nogal wat ongelukken gebeuren met deze auto’s. Koeriers zijn vaak onvoorzichtig. Veel van hen weigeren je daarom te verzekeren, anderen vragen een aanzienlijk hoger tarief”, legt hij uit.

Deze dag ging eigenlijk alles verkeerd. Hij ontving een fikse boete van 5000 euro van de belastingdienst en die moest ook nog binnen vijf dagen betaald worden. De auto zelf werd in beslag genomen, waardoor hij zijn werkzaamheden daarom direct moest staken. Bovendien zat hij midden in een verhuizing naar Antwerpen. Kortom, het werd wat noverzichtelijk. ,,En inmiddels word ik weer uitgeschreven door de Belgische overheid, omdat ik geen vast inkomen heb. Ik ben nu bezig met het opzetten van een bouwbedrijf, maar ik kan me niet bij het handelsregister inschrijven zonder adres, dus dat is nogal een vicieuze cirkel”, legt hij uit.

Maar: er gloort hoop. ,,Ik creëer langzaam weer inkomen. Volgende week ga ik weer naar België, om alles te regelen. Ik heb daar veel vertrouwen in”, klinkt het strijdbaar. Nee, Abdel is niet voor één gat te vangen. Is optimistisch over de toekomst.

Oh ja, de zaak zelf: de rechter legt Abdel een geldboete op van 600 euro. Hij zal over pakweg acht weken moeten beginnen met deze boete te betalen. ,,Dan heb ik zeker weer voldoende inkomsten, als het goed is. Dus dat moet me gaan lukken.”

Sander leasete leaseauto’s gewoon dóór

De 58-jarige Sander uit Eindhoven leasete drie auto’s bij een internationale leasemaatschappij: een Volkswagen en twee Mercedes Benzen. Omdat de betalingen niet van een leien dakje gingen, stopte het bedrijf de samenwerking met Sander. De auto’s bleven echter weg: Sander leasete deze door. Ofwel: hij eigende zich de drie voertuigen toe en verdiende er vervolgens geld aan.

De auto’s werden langzaamaan teruggevonden; twee stuks werden op de weg aangetroffen en aangehouden. De bestuurders verklaarden dat ze de auto huurden en Sanders naam werd genoemd. De prijzen die zij ervoor betaalden varieerden: van 800 euro per maand tot 6000 euro in totaal. Sander zelf is niet ter zitting gekomen, zijn advocaat wel. Deze stelt dat Sander er niets mee te maken heeft. De handtekening die de leasemaatschappij heeft is niet de zijne, maar is vervalst. Er is sprake van identiteitsfraude. Dat zijn naam op internet circuleert als zijnde een oplichter is de advocaat tegen het zere been. ,,Als je iemand een oplichter noemt, moet je dat onderbouwen. Dat gebeurt nergens en dat is wat mij betreft laster.”

Dat Sander geen verklaring aflegt en niet is komen opdagen, pleit niet in zijn voordeel. Zijn naam wordt overal genoemd: zowel de auto’s die in Etten-Leur zijn aangetroffen, als degene in Eindhoven. En dat het hier dure auto’s betreft, weegt mee, stelt de officier van justitie. Zij eist 150 uur werkstraf.

Waarom is de identiteit niet gecontroleerd door de leasemaatschappij? Waarom bestaat er geen origineel contract, maar bestaan er slechts kopieën? Waarom worden de berijders van de auto’s niet uitgebreid gehoord? Hoe is Sander betaald door hen? Waarom is hen niet gevraagd naar een signalement van Sander? ,,Kortom, het zijn allemaal aannames. Er wordt alleen maar uitgegaan van vage verhalen.”

Toch, het zwijgen van Sander blijft voor de rechter ook wel een aspect. ,,Het is zijn goed recht, maar we hebben daarom niets kunnen onderzoeken. Er is geen aangifte gedaan van identiteitsfraude; alles wijst op Sander. Zo’n leasecontract bestaat ook voor een deel uit vertrouwen. Als je daar zo mee omgaat, werkt dat ontwrichtend. Dat telt mee.” Hij gaat daarom mee met de eis van de officier van justitie: Sander mag 150 uur gaan werken.

Handelde Yasin in drugs?

Handelt de 39-jarige Yasin uit Brasschaat in drugs? Informanten verdenken hem, waarop de politie een gps-tracker onder zijn auto plaatst. Ze volgen hem zo negen dagen, waar haast niets gebeurt. Iets lijkt er op een transactie, met een vrouw in Breda op 23 januari 2019. Hierom zit hij nu terecht.

Zijn advocaat maakt zich druk. Er was geen bevel voor de tracker en een 24/7-observatie van negen dagen is wel heel erg lang. Er geldt een wettelijk maximum van vijf dagen, tenzij er reden tot langer is. ,,Er wordt zonder reden inbreuk gemaakt op zijn privacy”, legt hij uit. De vermeende transactie was immers met Yasins ex-vriendin. ,,Ik zei daar eerder niets over, omdat mijn nieuwe vriendin niets over die afspraak hoefde te weten.” De officier van justitie snapt dat standpunt, de rechter ook. De zaak gaat door.

Het gaat om vier feiten: handel in cocaïne, witwassen, verzet tegen arrestatie en het in huis hebben van een taser. ,,Ik gaf haar cocaïne als afscheidscadeau, het was geen handel.”

De tracker werd onder de auto van zijn vader (84) geplaatst. Met hem reed Yasin van moskee naar huis naar ziekenhuis. ,,Hij werd bij de arrestatie ook meegenomen en drie dagen vastgezet. Daarom verstarde ik, uit paniek”, legt Yasin uit. In Yasins telefoon werden vervolgens sms’jes gevonden met bestellingen. Niet persé drugs: Yasin is ondernemer en handelt bijvoorbeeld in tickets.

Die taser wordt al snel opzij geschoven: deze is niet persé van Yasin. 4500 euro aan contanten en een Rolex zijn wel verdacht. ,,Dat geld had ik nog niet kunnen storten. Ik kreeg voor een factuur cashgeld. Dat heeft niets met drugs te maken.”

De officier van justitie vindt dat de feiten tegen hem spreken en vraagt een taakstraf van 180 uur. De advocaat protesteert. ,,Want er was geen handel. In het proces verbaal staat dat ze elkaar drie zoenen gaven. Dat doet een dealer niet”, legt hij uit. ,,Er worden alleen aannames gedaan. Dat hij bij de arrestatie niet meewerkt klopt, maar dat is geen geweld.”

De rechter vindt dat de negen dagen tracking inderdaad te lang is geweest. ,,Als dit het resultaat is, vind ik dat onrechtmatig verkregen. En alles dat erna gebeurd is, is dan niet meer relevant.” En dus wordt Yasin vrijgesproken.

Leon wil de rechter wraken om partijdigheid

De 59-jarige Leon uit Breda staat vlak voordat de kantonrechter uitspraak doet op. ,,Wraking!”, roept hij stellig. Hij noemt de rechter vooringenomen, bevooroordeeld en partijdig. De zaak: Leon negeert op 23 juli 2016 bij de Galderse Meren een stopteken van een verkeersregelaar.

De zaak kent een lange voorgeschiedenis. De verdachte verzocht de rechtercommissaris eerder getuigenverhoren van de verkeersregelaars af te nemen, om zijn onschuld aan te tonen. Dat werd ingewilligd, maar daar mocht hijzelf niet bij aanwezig zijn. ,,Achterkamertjespolitiek dus”, sneert hij. Er werd hem verzocht vragen schriftelijk in te dienen. ,,Zodat de antwoorden besproken kunnen worden, in het voordeel van de rechterlijke macht.” Justitie stuurde tot achtmaal toe een brief naar hem, zonder respons. Een advocaat zocht hem thuis op en belde aan. Er werd niet opengedaan, terwijl hij wel thuis zou zijn. ,,Dat is dus een leugen. Allereerst heb ik geen bel en ten tweede woon ik achterin huis. Aan de voordeur kun je niet zien of ik thuis ben.”

Leon is geen onbekende. Respecteert de rechterlijke macht niet. Daagt de kantonrechter uit en provoceert. ,,Ik ben teleurgesteld. In u. Waarom vraagt u mij niet waarom ik een muts op heb? Ik zag bij het programma Kijken in de Ziel op de Nederlandse Propaganda Omroep NPO dat rechters dat als denigrerend ervaren. Daarom heb ik hem op”, klinkt het hatelijk.  

Hij verzoekt de zaak andermaal aan te houden. Dat wordt niet gehonoreerd, wat een innerlijke explosie bij Leon teweegbrengt. Maar: ,,We hebben ons best gedaan. Het houdt een keer op, u heeft zelf ook een verantwoordelijkheid”, zegt de officier van justitie.

De rechter acht het feit bewezen, maar wordt onderbroken. En dus gewraakt. ,,Er is niets bewezen. U luistert niet”, zegt de Bredanaar ijzig kalm. De zaak komt zo andermaal niet tot een einde, de gang naar de wrakingskamer wordt ingezet. ,,Dit heb ik nog nooit meegemaakt”, stamelt de kantonrechter.

Wraking is een uiterst middel als een verdachte de rechter wantrouwt. In Nederland werd over 2018 een rechter 750 maal gewraakt. De wraking werd vervolgens twintigmaal gehonoreerd. Hoeveel wrakingsverzoeken specifiek bij de kantonrechter plaatsvonden is niet bekend.

Toevoeging: het wrakingsverzoek werd besproken in de wrakingskamer. Het werd niet gehonnoreerd.

Bobby ontsnapte, baasje verwachtte ‘m terug te zien keren

De 54-jarige Chris uit Hooge Zwaluwe zou op 29 december 2018 zijn hond los buiten hebben gelaten. Het dier lijkt deze late namiddag ontsnapt uit huis, want Chris zelf is in geen velden of wegen te bekennen. De dienstdoende boa zou hem al vaker gewaarschuwd hebben om dit feit en legt hem daarom ditmaal een geldboete van 95 euro op. ,,Dat hij me al vaker gewaarschuwd heeft, is sowieso niet waar. Ik heb die man nog nooit eerder gezien”, verweert Chris zich. Hij vervolgt met zijn kant van het verhaal: ,,Kijk naar de datum. Er werd volop vuurwerk in de buurt afgeschoten, ik denk dat mijn hondje Bobby er enorm van schrok. We hebben een tuin, dat met een hek is afgesloten. Daar blijft hij normaliter altijd keurig binnen. Ik denk dat hij op de één of andere manier in blinde paniek gewoon ontsnapt is.” De boa ziet de hond vervolgens in de buurt rondlopen en stelt een klein onderzoekje in en vraagt of iemand deze hond kent. Een buurtgenoot wijst naar de deur van Chris.

De rechter vraagt zich af waarom baasje Chris binnen was en niet op zoek naar zijn huisdier, terwijl zijn hond kennelijk buiten aan het rondlopen was. Lette hij er wel voldoende op? ,,Kort ervoor ben ik naar buiten gegaan om Bobby te zoeken, maar ik kon ‘m nergens vinden. Ik vermoedde dat het geen enkel nut had. Ik heb dat beestje al zolang, ik wist zeker dat hij vanzelf terug zou keren. Dat het echt kansrijker was als ik thuis op hem zou wachten.”

Bobby is een beagle, legt Chris uit als de rechter ernaar vraagt. ,,Dat zijn bijzonder eigenwijze dieren hè?”, stelt de rechter. ,,Mwoa, naar mij luistert hij altijd. Je moet ‘m de juiste vragen stellen”, kaatst Chris.

Dat de boa Chris vaker gewaarschuwd heeft blijkt nergens uit, buiten dit proces verbaal. Bovendien heeft Chris een hagelwit strafblad. ,,Maar het is wel uw verantwoordelijkheid om uw hond in het gareel te houden. Maar gezien de omstandigheden, met knallend vuurwerk overal in de buurt, is het voorstelbaar dat het dier in paniek is geraakt en daarom ontsnapt is”, vindt de officier van justitie. Hij eist een geheel voorwaardelijke boete van 100 euro, zodat Chris nog wat scherper is om Bobby binnenboord te houden. De rechter gaat daarin mee.

Monique laat haar hond vaak fietsend uit

De 53-jarige Monique uit Breda laat haar hond vaak al fietsend uit. ,,Dat doe ik altijd voordat ik naar mijn werk ga. Dan kan ze haar energie even kwijt. Tien minuutjes, een kwartiertje en dan ga ik richting het werk”, legt ze uit. De lijn is dan half uitgerold, haar hond loopt keurig mee. Soms stopt Monique even, zodat het beestje even de behoefte kan doen.  

Op 20 februari van dit jaar wordt ze echter beboet: haar hond zou niet aangelijnd zijn. ,,Dat ging op een vrij agressieve wijze. Er ontstond direct discussie, die laaide nogal op”, weet ze nog. Even ervoor zat ze ‘mijmerend en neuriënd op haar gemakje op haar fietsje’, op naar huis. ,,Mijn hond is gewoon niet los geweest, dus daar protesteerde ik tegen. Ik wist gewoon niet waar ze het over hadden.”

Ze heeft een getuige die alles gadesloeg, maar die ligt in een scheiding en ziet ze haast niet meer. Ze vond het ook weer zo wat om haar hiervoor weer uit te nodigen.

Monique en haar loslopende hond zouden gezien zijn op de Rietdijk, in de Haagse Beemden nabij de Asterd. ,,Kijk, daar gaat het mis. Daar kom ik nooit, dat is voor mij oninteressant. Daar komen nogal wat auto’s, terwijl ik alleen in het gebied rondfiets waar je alleen mag wandelen en fietsen. Het is voor mij ook zo’n anderhalve kilometer om er te komen. Ik ben daar in ieder geval niet geweest toen.”

Het is ook niet Monique die door de handhavers gezien is, maar haar hond: een Friese stabij die zonder baasje in de buurt aan het rondlopen is. ,,Ja, het is een Friese stabij. Maar die zijn er meer, véél meer. Als je als handhaver zo’n hond los ziet lopen zou je deze hond even kunnen pakken. Ze zijn gechipt en dan kun je de eigenaar traceren.”

De handhavers hebben ook geen foto van de loslopende hond. ,,Dan had ik kunnen zeggen: dat is niet mijn hond. Dat zou in deze tijd toch een eenvoudige actie moeten zijn?”

De officier en rechter zijn aan het wankelen gebracht. ,,De boa zégt dat het om de hond van Monique gaat, maar waar we dat van af kunnen leiden? Er staat een ‘Friese stabij’, zonder enig argument of verdere specificatie. Het is zo summier allemaal.” En bij twijfel volgt vrijspraak, daar zijn rechter en officier het direct over eens. Tot Moniques opluchting.

Overvolle afrit: dan moet je de volgende maar pakken

De 25-jarige Fay wilde op 3 oktober 2018 vanaf de A16 afslaan naar haar woonplaats Prinsenbeek. Het is half 6 ’s avonds, spitstijd en wel meer mensen willen deze afslag nemen. Er ontstaat wat filevorming voor het stoplicht bij de Backer en Ruebweg en die file loopt tot de snelweg. Diverse bestuurders kiezen voor een plekje op de vluchtstrook, om de A16 zelf te ontzien. Fay sluit hier achteraan en begaat daarmee een fikse verkeersovertreding Ze ontvangt een boete van 380 euro.

,,Iedereen ging erin staan. Voor mij, achter mij. Als ik door zou rijden, zou ik flink moeten afremmen op de snelweg; dat durfde ik niet goed. Het was druk en onoverzichtelijk, dit leek me de meest veilige optie; gewoon meegaan met de rest. Het is een splitsecond, ik moest snel beslissen en besloot erbij te gaan staan”, legt ze uit. De rechter geeft al snel aan dat zij niet de enige is met een boete: iedereen die daar stond ontving een prent.

Fay ziet het tafereel vaker gebeuren, als ze op de voetgangersbrug loopt. Het is misschien wel dagelijkse kost rond dit tijdstip. Ze weet nog altijd niet goed wat ze een volgende keer anders zou kunnen doen, daar denkt ze al een tijdje over na. ,,Momenteel rijd ik ook een stuk minder met de auto, ik heb een baan gevonden die beter met de trein bereikbaar is, dus kom ik nu ook niet meer in deze situatie.” Wat haar steekt is dat deze boete zo hoog is. En dat het onder ‘huftergedrag’ valt. ,,Zo voel ik dat niet, ik deed juist wat ik dacht dat het beste was.”

De officier van justitie begrijpt dat het geen ideale situatie is. ,,Ik vrees dat je in het vervolg dan maar een afslag later moet nemen. Dat is enorm vervelend, dat snap ik, maar wel de beste en meest veilige manier. Ik zie ook wel dat je geen hufter bent, maar ik wil die boete wel handhaven.” Dat wil zeggen: ze ontvangt inderdaad een boete van 380 euro, maar ze hoeft maar 190 euro te betalen. Het andere gedeelte is voorwaardelijk. ,,Je weet nu wat je in het vervolg zou moeten doen, dus ik verwacht nu ook betere keuzes”, voegt hij eraan toe. ,,Dat accepteer ik wel, ik heb het gewoon gedaan”, sombert Fay. De rechter gaat erin mee. ,,Het is zo’n verkeersovertreding die begrijpelijk is, maar het is gewoon niet goed.”

Volgens Teun kan hij daar nooit gereden hebben

De 64-jarige Teun komt op 12 januari 2019 terug van zijn vakantie in Málaga, Spanje. Hij landt op Eindhoven Airport, maakt gebruik van een transferbusje naar de parkeerplaats waar zijn auto staat en rijdt vervolgens terug naar Breda. Hij passeert omstreeks kwart voor één knooppunt Sint Annabosch. Hier negeert hij een rood kruis en rijdt zelfs door pionnen heen, waar mensen zouden kunnen werken. Hij ontvangt hier een stevige boete voor, maar maakt bezwaar. ,,Er staat in het proces verbaal dat de auto richting Tilburg reed, over de A27. Dat vind ik raar, daar zijn wij nooit geweest”, zegt hij.

Hij belde Rijkswaterstaat, onderzocht de hectometerpaal waar aan wordt gerefereerd. ,,Ik heb namelijk geen werkzaamheden gezien en ik ben nooit op de plek geweest waar mijn auto gezien zou zijn. Ik kwam vanuit Eindhoven en verliet de A58 pas bij de A16, want ik woon in Breda-West.”

Teun heeft een aantal bewijzen bij zich. De boardingpass, die hem van Malaga naar Eindhoven bracht. De factuur van de parkeerplaats in Oirschot. Hij heeft bovendien een overzichtsfoto van Google Maps bij zich, om aan te tonen dat het ‘totaal niet logisch’ is dat hij daar gereden zou hebben. ,,Want dat zou totaal niet logisch zijn.”

Hij laat het zien aan de rechter en officier van justitie. Drie heren gebogen over het a4’tje, om een goed overzicht te krijgen. ,,Er zou bovendien een foto gemaakt zijn van mijn auto”, gaat Teun verder. ,,Dus die wilde ik wel zien. Ik heb de politie gebeld, en wat blijkt? Die foto blijkt helemaal niet te bestaan.”

Het vliegtuig van Teun vertrok om 8 uur vanuit Malaga. De vlucht duurde zo’n twee en een half uur. ,,Dan moet je wachten op je koffers en daarna wachten op de bus naar Oirschot”, probeert hij de kwart voor één ’s nachts te verklaren.

Dat er een wegafzetting was, kan bewezen worden. Er kan echter niet honderd procent uitsluitsel gegeven dat Teun er gereden heeft. Er is een Toyota gezien, met het nummerbord. Dat Teun daar precies op dat moment met eenzelfde auto reed zou ook toeval geweest kunnen zijn. ,,Maar het geeft me alsnog teveel twijfel. Niet aan de agent, niet aan zijn observatie, wel of u het was die daar reed”, zegt de rechter. En dat betekent: vrijspraak.

Rood kruis was door viaduct niet zichtbaar

,,Ik ben eigenlijk wel aangenaam verrast dat ik hier mocht komen”, grijnst de 68-jarige Henk uit Middelburg. Een boete voor een verkeersovertreding is nieuw voor hem, een gang naar de rechtbank al helemaal.

Hij reed op 7 januari 2019 van zijn dochter in Prinsenbeek, terug naar zijn woonplaats. Vanuit Prinsenbeek rijdt hij richting de A16, waar hij op de rechterrijstrook blijft rijden om op die manier even later de A58 op te gaan. Het eerste dat hij op de A16 ziet, is een viaduct. Hier loopt de Valdijk overheen. Pas onder het viaduct ziet hij een rood kruis boven zijn weghelft: hij moest zo snel mogelijk uitwijken en invoegen om op een andere baan te komen. ,,Het was ook nog eens behoorlijk druk, dus het lukte me niet zomaar. Al gauw passeerde ik dat rode kruis. Toen het wel kon, ben ik alsnog gewisseld.”

Volgens de politie heeft hij echt te langzaam van baan gewisseld. ,,Wat had ik dan moeten doen? Had ik moeten afremmen? Harder moeten rijden? Wat was mijn alternatief?”, vraagt hij zich nu nog steeds af.  Hij ontvangt in ieder geval een bekeuring thuis.

Hij heeft verzet aangetekend. Vindt het niet terecht. ,,Want je ziet dat rode kruis pas ná het viaduct. Dat is een paar honderd meter, een kwestie van secondes. Het lukte me gewoon niet eerder in te voegen. Ik snap ook wel dat ik fout zit, maar ik wist en weet gewoon niet wat ik in deze situatie moest doen. Als ik nu twee of drie rode kruizen gemist had, dan was het een ander verhaal en was ik echt fout geweest.”

De officier van justitie heeft slecht nieuws voor Henk: volgens de politie reed hij nog liefst zeshonderd meter na het rode kruis over de afgesloten baan. Henk schrikt ervan. De officier legt uit wat de redenen zijn van een rood kruis: een ongeval, hulpverleners of wellicht wel werkzaamheden. In alle gevallen: gevaarlijk en dus niet rijden.

,,Dus moet je je snelheid maar wat matigen of wat harder, je moet daar écht invoegen”, is hij streng. Hij vraagt 240 euro boete, waarvan 100 euro voorwaardelijk. De rechter gaat hierin mee. ,,Ik moet het respecteren”, verzucht Henk. ,,Ik vind het zo vreemd. Je ziet het rode kruis daar zo laat, dus ik kan het me ook niet echt kwalijk nemen. Nou ja, goed, ik weet het niet. Ik ben weer een ervaring rijker, zullen we maar zeggen.”