De bushalte

Vol goede moed
Gaat Rachid op pad
Terwijl er een storm
Woedt door de stad
Uitgewaaid en natgeregend
Doorweekt tot op het bod
Stapt hij naar binnen om te schuilen
In café “Het Lot”
Daar zuipt hij zich klem
Van zijn veel te lage loon
Dan hoort hij een stem
Op een enge, hoge toon
Er nadert een gestalte
Met rasse schreden
Een te hoog alcoholgehalte
De confrontatie wordt gemeden
Rachid bestelt nog een pint
Voor zichzelf en de gestalte
Hij gaat volledig door het lint
En loopt naar de bushalte

Mensen

Een mierenhoop van mensen
Krioelend door elkaar
Openstaande grenzen
Over honderd jaar
Is de wereld een stadion
Zonder een stukje groen
Met z’n allen onder de zon
Genietend van een sappige citroen

Een donker biertje

Zittend in een Iers café
Klinken Ierse klanken
Het lijkt me dus een goed idee
Om God hiervoor te bedanken
Onze almachtige meneer
De Guinness drinkende dronkaard
In het kaartspel ook wel “Heer”
Met een lange, grijze baard
Ieder jaar brengt hij cadeautjes
Ieder jaar weer
Treintjes, autootjes, bootjes
En ieder jaar wil ik weer meer
Zo is het ook met het donkere bier
Ieder jaar wil ik weer meer
Ik verander langzaam in een echte Ier
Een oude, grijze heer