BREDA – ‘Lieve, zachte knuffel zoekt nieuw vriend(innet)je’, staat op de voorgevel van een kraampje vol pluche knuffels. De verkoper grijnst. ,,Misschien trekt zoiets wel aan.” De 28e editie van Vrijmarkt Princenhage bracht andermaal veel volk op de been; uitbreiding is echter niet aan de orde. De 800 stands zijn het maximum. Alle beschikbare plekken waren in een week uitverkocht.
In 1992 werd er een vrijmarkt verbonden aan de Torenhaanfeesten. Dat feest was echter geen meerjarig leven beschoren, de Vrijmarkt echter wel. ,,’s Morgens vroeg komen hier de handelaren, op zoek naar interessante spullen. Daarna komen de dagjesmensen en is het volop gezelligheid”, legt Jan Hemmer van het Bierreclame Museum uit. Samen met Peter Remie organiseert hij het evenement. Hij krijgt een spelletje aangeboden met biermerken door een passant. Hij wijst het aanbod vriendelijk af. ,,Voor mij niet oud genoeg, dat komt uit de jaren ’70. Zulke dingen heb ik al wel.”
Net zolang als het evenement bestaat, bestiert Inge Willemsen hier een stand. Of nou ja, een grondkraam. ,,De eerste jaren dat ik hier stond was het vooral een zolderopruiming. Ik vond het zo leuk; sindsdien krijg ik van iedereen spullen aangeboden om te verkopen. Staan er zomaar een paar bananendozen op mijn stoep als ik thuiskom.” Alles dat ze krijgt, zet ze in haar schuurtje. Servies, kleding, platen, spelletjes: er ligt van alles. ,,Ik gooi dingen pas weg als het echt kapot is. En meubelen breng ik meestal naar de kringloop, verder vind ik het allemaal prima.”
De tijden veranderen, natuurlijk. Ook in wat verkocht wordt. ,,We hebben hier jarenlang een kledingrekje gehad. Niemand was geïnteresseerd, totdat retro weer in de mode kwam. Ineens was het weer hip.” Maar ook in de klantomgang. ,,Het is wat vriendelijker geworden, denk ik. Er zijn jaren geweest dat het afdingen op spullen niet realistisch was. Dat waren bijvoorbeeld Marokkanen, die dat gewend zijn vanuit hun cultuur. Het was dus best te begrijpen, maar leuk was het niet. Dan vroeg je ergens 2 euro voor en dan legden zij tien cent neer.”
Het is vooral een sociaal ding. ,,In de ochtend verkoop je, in de middag is het een echte reünie. Voor het geld doe je het niet; je haalt misschien 3 tot 400 euro op.” Zoiets verwacht Inge Voesenek uit Rijsbergen ook. Zij komt hier sinds vijf jaar. ,,Het is hier zo leuk en fijn druk. We zijn ons eerste jaar begonnen voor het goede doel en dat beviel zo goed dat we terug blijven komen.” Ook hier een verzameling zonder rode draad; er ligt van alles wat. ,,Wat goed loopt is elektronica. We hebben vanmorgen een paar van die oude Nokia-telefoontjes verkocht en ook een tv. Ik vermoed dat deze naar Afrika gaan, ofzo.” Ook zij krijgen hun spullen van de omgeving. Spullen die anderen graag kwijt willen worden via Voesenek doorverkocht op deze Vrijmarkt. ,,Maar geen kleding, bijvoorbeeld. We nemen niet alles aan. Het moet wel verkoopbaar zijn.”