ZUNDERT – Kanshebbers voor de eindoverwinning genoeg, zondag bij het Zundertse Corso. Diverse buurtschappen openbaarden zich pas tot favoriet tijdens de ronde. Het vooraf reeds getipte Tiggelaar ging er met de winst vandoor, Klein-Zundertse Heikant werd tweede, op een miniem aantal punten van de winnaar. Maandag werden de creaties nog éénmaal gepresenteerd, tijdens de traditionele tentoonstelling. Ontwerper Robin Jochems van Klein-Zundertse Heikant over hun hoge notering: ,,Onze figuratie, kort op het publiek, in de huid geïntegreerd. Dat zag men niet aankomen, die emotie werd goed overgebracht.”
En de wagen was nog niet eens klaar, grijnst hij. ,,Dat viel nauwelijks op, de wagen oogt sowieso viezig en rommelig. En er waren twee bewegingsdefecten; ’s morgens was ik niet blij.” Maar, gaandeweg nam het vertrouwen toe. Klonk er applaus en kreten van bewondering. ,,Het trotse gevoel groeide, het vertrouwen ook.”
Een enorme drukte op het veilingterrein, waar de oehs en ahs veelvuldig klinken. Als de winnaars van Tiggelaar hun wagen demonstreren, verzamelen honderden mensen eromheen. De telefoon in de aanslag, mompelend dat dit zeker geen onterechte winnaar is. De mist doet haar werking andermaal, net als zondag. ,,Het zijn elementen waar volop mee wordt geëxperimenteerd en gaat steeds beter”, ziet ook Rudy van Steen van Helpt Elkander. Hun Babysteps -vier versies van baby Suze, die haar geboorte tot de eerste stapjes uitbeelden- eindigde zeventiende. Zij voegden Zwitsalgeur toe. ,,Dat is tricky, je herkent het niet direct. We krijgen steeds meer grip op geur; de buurtschappen helpen elkaar daarbij”, legt hij uit.
Iets verderop staan de ogen van de mythologische Argus wagenwijd open. Buiten werking overtuigt het toestel niet, in werking des te meer. ,,Toen we operationeel het veilingterrein opkwamen, hoorden we complimenten. Die ogen waren het allerbelangrijkste, die moesten perfect zijn. We wilden top tien, dat is gelukt”, toont bouwer Jorg Theuns zich tevreden met de zevende plek.
In de lagere regionen bevond zich De Lent met hun Two Faces.
De twee gezichten van Japan, met enerzijds het gestreste stadse leven en aan de
andere kant de rustieke natuur. Een waterval stroomt, de rijzende zon prominent
in het centrum. ,,De concurrentie was enorm dit jaar. We verwachtten bij de
laatste vijf te eindigen en werden vijftiende, dus in dat opzicht zijn we
eerste geworden”, glimlacht bestuurslid Lonneke Matthijssen. Die waterval was
een eyecatcher, maar deze ging niet helemaal goed. ,,Zondagochtend dreigde het
echt niet te werken, maar we konden het repareren. Onderweg moesten we een van de watervatten helaas
afstoten door het gewicht, waardoor het nog maar deels werkte.”
Dinsdagochtend worden de twintig wagens naar de
eeuwige jachtvelden gestuurd. En gaan de ontwerpers stilletjes aan weer aan de
slag, voor het Corso van 2020.
