RIJSBERGEN – ,,Er hing heel veel rook en ik zag overal lijken liggen. Deze werden verdeeld over meerdere boerenkarren, met paarden ervoor. De eerste hulp vervoerde deze zo vervolgens over de kasseien van de Ettenseweg naar het gemeentehuis. Daar reed eerst een brandweerauto naar buiten om plaats te maken. De lijken werden daar in de stro gelegd werden. Ik fietste erachter aan”, schetst Charles Luijten. ,,Deze beelden staan nog altijd op mijn netvlies gebrand.” De aanval en overval door de Duitsers op de boswachterswoning op de Vloeiweide, vlak voor de bevrijding van het gebied, is een inktzwarte bladzijde in de historie van Rijsbergen. Het ooggetuigenverslag van Luijten is één van de verhalen die worden verteld in het toneelstuk De Weg naar Vrijheid, dat onder regie van Kees Vogels op 25, 26 en 27 oktober gespeeld wordt in De Koutershof.
De Katholieke Bond van Ouderen (KBO) en Brabant Remembers stuurde het verzoek aan haar Brabantse afdelingen om het stuk ten tonele te brengen, in het kader van de 75-jarige bevrijding. Slechts tien KBO’s in de provincie gingen er mee aan de slag; de afdeling Rijsbergen is de enige in West-Brabant.
,,Maar zo’n stuk kan niet alleen gespeeld worden met ouderen”, legt Vogels uit. Hij riep de hulp in van sportschool Samen Sterk, scholengemeenschap KSE, de Bavoschool, toneelgroep Kluts, de scouting en het Rijsbergs Toneel, zodat er nu 25 toneelspelers zijn van alle leeftijden.
,,Het script hebben we flink aangepast. Volgens mij doen ze dat overal. Wij hebben het vertaald naar de gebeurtenissen in Rijsbergen. Het stuk bestaat uit verschillende scenes, die we vorm geven aan de hand van opa’s fotoboek. Zijn kleinkind komt op bezoek en moet een spreekbeurt houden over de oorlog”, schetst Vogels. Luijten speelt straks die opa. ,,Qua inspanningen en tekst is dat een kleine rol, dat wilde hij graag.”
Luijten was zelf al hard bezig om een groots toneelstuk in elkaar te zetten omtrent de oorlog in Rijsbergen, met de Vloeiweide in het bijzonder. Door tragische privéomstandigheden kon dit echter geen doorgang vinden. ,,Dus toen dit toneelstuk aangeboden werd aan de KBO ben ik eens met Kees gaan praten”, legt hij uit. Vogels vroeg hem een scene op papier te zetten en verwerkte het in het script.
De twee heren kijken vooral uit naar de slotscene. ,,In het originele stuk stopt het met de bevrijding, maar dat kun je alleen vieren als je ook de slachtoffers herdenkt. Ik vind dat je een koppeling moet maken met de soldaten, zij mogen niet vergeten worden. Dat wordt denk ik een hele mooie, indrukwekkend slot.”