BREDA – ,,Je weet het van tevoren, maar als het dan echt zover is… Het komt nu wel even keihard binnen.” De supporter verlaat het Abe Lenstrastadion met gebogen hoofd, de blik op oneindig. NAC verliest in Heerenveen met 2-1. De uitslag verrast niemand, de degradatie evenmin.
Vooraf hebben de meeste NAC’ers zich allang neergelegd bij deze aftocht uit de eredivisie. Het elftal sukkelt het hele jaar al en de kans dat dit team zes punten haalt in twee wedstrijden is nihil. Hoop is er echter altijd: zo’n 240 supporters bezoeken de wedstrijd in het verre Friesland. Om de lijdensweg live mee te maken, of om de andermaal allerlaatste strohalm vast te pakken. Het fanatieke Fr0nt76 huurt een partybus; als er halverwege de reis een plaspauze ingelast wordt, worden er gele rookbommen en spandoeken tevoorschijn gehaald. Er klinkt gezang, de sfeer van in de bus wordt naar buiten verplaatst. Een partybus naar een degradatiewedstrijd; cynischer wordt het toch niet.
Een lange reis om de laatste stuiptrekking mee te maken van een elftal dat nooit een team wilde worden. ,,Na drie potjes na de winterstop wist je dat het niet meer goed kwam. Het is goed dat het nu stopt. Volgend jaar echt opnieuw beginnen, met jongens die wél willen. Het zijn denk ik best aardige spelers, maar ik vermoed dat ze elkaars naam niet eens kennen”, zegt penningmeester Pieter Schuit van de Supportersvereniging vooraf, nog in Breda. Hij gaat vandaag gewoon weer. Om het af te maken, er toch maar bij te zijn. Dat geldt ook voor Wesley Martens. ,,Dat NAC dit jaar zou degraderen was voor mij al wel duidelijk na De Graafschap – NAC (3-0, red.) Maar als NAC eruit vliegt, wil ik erbij zijn. In het stadion, niet voor de tv. Dat moet gewoon”, legt hij uit. Hij miste dit seizoen hooguit twee potjes.
Het was dit jaar een lange lijdensweg voor NAC. En daarom ook voor de supporters, die zich met de wedstrijd meer vervreemdden van de spelers. Hooguit Giovanni Korte en Gregh Leigh kunnen nog rekenen op support, op steun. Twee matig getalenteerde jongens die middels werklust toch op enige sympathie kunnen rekenen. Als Korte gewisseld wordt, klinkt er applaus. Bij Anouar Kalí blijft het stil.
Vooraf geldt bij de supporters: álles is eigenlijk wel goed, vandaag. ,,Verlies je, dan ben je volkomen terecht gedegradeerd. Win je, dan is er misschien nog iets mogelijk. Het maakt niet zoveel uit, dat geeft wel rust”, blijft Bas Nouws vooraf luchtig. Na afloop stelt hij die uitspraak wat bij: ,,Grootspraak, dit is gewoon pijnlijk. Echt, dramatisch…” Maar, die berusting vooraf is bij vrijwel iedereen aanwezig. Niemand heeft echt geloof. Niemand wil ook echt geloven. Het clubhart bloedt, maar niemand die ook maar enige connectie voelt met deze spelers.
Nouws heeft al bij zijn werkgever aangegeven dat hij het komend seizoen de vrijdagmiddag vrij wil zijn. ,,Ik wil dan ook gewoon naar NAC, de divisie maakt me niet uit.” Misschien is dat wel een klein voordeel: deze degradatie komt niet uit de lucht vallen, maar diende zich al maanden aan. De vrijdag- en maandagavond worden de nieuwe speeldagen; daar kon al tijdig op geanticipeerd worden.
NAC krijgt tegen SC Heerenveen nog wel kansen, zeker. De thuisclub komt echter op voorsprong. Het uitvak reageert gelaten, nauwelijks geëmotioneerd. ‘Breda, ik hou van jou’ en het clublied klinken, maar oprechte aanmoedigingen? Het echte oprechte geloof is er allang niet meer. Oud-rechtsbuiten Peter Remie staat ook in het uitvak, samen met zijn zoon Paulo. ,,Dat NAC-hart blijft kloppen. Ik zou niet zijn gegaan als NAC al veilig was, maar hier wilden we toch graag heen. Het is misschien wel de laatste wedstijd in de eredivisie de komende vijf jaar, daar moet ik bij zijn. En hoop is er altijd”, roept hij in de rust.
Als Pascal Lundqvist een grote kans mist, begint het vak zich te roeren. NAC is hier verre van kansloos, er liggen zeker kansen op de volle winst tegen het slappe Heerenveen. ,,Ik had me zó voorgenomen me vandaag niet druk te maken”, roept een supporter geïrriteerd. NAC komt op 1-1, er gloort wat hoop. Die vervliegt echter snel door de tussenstand in Almelo. Excelsior maakt gelijk, bij deze stand doet SC Heerenveen – NAC er niet eens meer toe.
Als Heerenveen in de slotfase ook nog de 2-1 maakt én Excelsior de 4-5, valt het doek. Er wordt wat gevloekt, zonder dat het er echt met overgave uitkomt. Supporters die dit al zeker drie keer hebben meegemaakt druipen af, supporters voor wie dit de eerste maal is kijken elkaar vertwijfeld aan. Het wordt geaccepteerd. Een enkeling slaat met een vloek tegen een plastic wand, bij een jongen staan de tranen in de ogen. ,,Ik hoop dat we er woensdag, tegen PEC, weer massaal zullen zijn. Deze spelers gewoon uitzwaaien en de club weer steunen. Meer kunnen we niet meer doen”, denkt Nouws hardop na. Volgend jaar mag NAC weer naar de Keuken Kampioen Divisie. Naar Telstar, Volendam en Dordrecht. En hoewel het verwerkings- en rouwproces de komende weken nog zal gaan intreden bij de NAC-supporters: ook dan zijn ze erbij.
