Menselijke verbinding met Haven
BREDA – Zaterdag was het tien jaar geleden dat de Bredase Haven heropend werd. Dat werd gevierd met gevoel voor symboliek en de blik vooral gericht op wat komen gaat. ,,De aanstaande gebiedsontwikkeling gaat een enorme nieuwe dynamiek geven, dat reikt tot aan het oude Belastingkantoor en de oude Rechtbank. Dit is de aftrap richting een tweede stadspark in Breda en voelt daarom ook als een historisch moment”, aldus wethouder Alfred Arbouw.
Dat het water in de Bredase binnenstad zich uit gaat breiden en verbinding gaat krijgen met de Mark: dat staat nu wel vast. Over de precieze invulling wordt op 13 juli aanstaande een definitieve beslissing genomen. Die verbinding behelst driehonderd meter: van het hoekje van de Markendaalseweg -waar nu restaurant Ume is gevestigd-, binnendoor over de parkeerplaats van het voormalige UWV-kantoor, via het terrein rond de Seeligkazerne, naar de Mark. Vanuit die plek schepte Arbouw het eerste emmertje water, in het kader van het evenement ‘300 emmertjes water halen’. Via een menselijk lint van honderdvijftig deelnemers belandde het water driehonderd meter verder in de Haven. ,,Het is een menselijke verbinding, want dit stille stukje Breda gaat straks een levendig gebied worden”, legt organisator Lisette Spee uit.
Spee ondervond twee drempels in de route voor het menselijke lint: de drukke Fellenoordstraat en een schutting konden niet zomaar overgestoken worden. Boksers van Boxers University en verkeersregelaars zorgden ervoor dat de emmertjes veilig over de drukke weg kwamen, de schutting werd overwonnen middels trappen. Deelneemster Linette Hameetman woont in deze buurt en toont zich enthousiast over de toekomst. ,,Dit is momenteel nu eenmaal niet het fijnste en mooiste stukje Breda, dus ik hoop dat het hier echt flink gaat opknappen. Ik houd de berichtgeving en nieuws goed in de gaten, ik hoop vooral dat het een stuk kindvriendelijker wordt.
De 70-jarige Lean Vermeulen aarzelde geen moment toen ze over het evenement hoorde. ,,Ik kan me het dempen van de haven nog erg goed herinneren. Dat deed me enorme pijn; Breda was Breda niet meer. Mijn oom woonde aan de Haven, we hebben het altijd vreselijk gevonden. Ik word daarom zo gelukkig van de Haven en van deze plannen, word er echt euforisch van. In die jaren werd er zoveel moois gesloopt, dat het pijn deed aan mijn Bredase hart.”
Maria Vermeulen begreep de demping toentertijd wel. ,,De demping begon feitelijk al in de jaren ’30, het water werd meer en meer afgesloten. De gemeente wilde toen zoveel mogelijk grond. Water dat je afsluit gaat stilstaan en dus stinken. In de winter stonden de tuinen regelmatig blank, het water kon geen kant op. Water moet stromen, dus hoe het er nu uit komt te zien: zo hoort het, het wordt volgens mij fantastisch.” Maria Vermeulen heeft de impressies nog niet gezien, Lean Vermeulen wel. ,,Ik hoop dat het groener wordt dan wat ik op de filmpjes gezien heb, maar daar heb ik wel vertrouwen in. Ik zie mezelf hier al wandelen, dit gebied heeft prachtige gebouwen die al jaren aan het zicht onttrokken zijn. Breda is Breda weer, hier staat met recht een trotse inwoonster van de stad.”
