ULVENHOUT – Als de Franse herder Jagger vrolijk het terrein van Alliance d’Amitie op komt rennen, slaken de elf Indiërs een kreetje van geluk. ,,Ze vinden het zo’n bijzonder dier, ze waren er gelijk helemaal gek van”, grijnst voorzitter Ad Fioole. Al de hele week traint het nationale team van handboogschieters van India hier. Drie dames, drie heren en technische staf. Zeventig meter afstand tot het doel, met een wispelturig en soms fel windje. Alle pijlen belanden in de roos.
Het team is een ruime week in Ulvenhout om zich voor te bereiden op het WK in Den Bosch, van 10 tot 16 juni. Ze zijn torenhoog favoriet. Vorig weekend beheersten ze al het Lowlands Shoot Out in Ulvenhout. De bekendste naam is wellicht Deepika Kumari (25). Over haar werd de documentaire Ladies First gemaakt, te zien op Netflix. Afkomstig uit het straatarme Ratu, afkomstig uit de laagste kaste en als meisje daardoor helemaal kansloos zich op te werken in deze maatschappij. Dat lukte toch, via het handboogschieten; een prestatie dat een documentaire verdient. Als 18-jarige was zij plots de beste van de wereld. Ze kijkt haar ogen uit in Nederland. ,,In India is het nu 46 graden, wat voor ons normaal is. Hier hebben we de laatste dagen alle soorten weer meegemaakt. Fijn om te wennen aan de omstandigheden, want we moeten kampioen worden in Den Bosch.” Het team slaapt in het Apollo Hotel in Breda en gaat dagelijks zelfstandig met de bus naar Ulvenhout. ,,Dat verkeer gaat hier zó punctueel; ongelofelijk om mee te maken.” Fioole heeft aan hen uitgelegd hoe een dalticket werkt. ,,Dat scheelt twee euro per persoon, daar moet men in India twee weken voor werken”, legt hij uit. Samen koken ze op het terrein. Indisch, uiteraard.
Hij is trots om het team hier te hebben. Hees de Indische vlag al. ,,Het is zó’n andere cultuur. Zij regelen van te voren geen vervoer, bij hen staan altijd overal karretjes klaar. En dat kastesysteem is echt merkbaar. Er zit een enorme hiërarchie. Deepika is de ster, maar doet wel de afwas. Zij is vrouw en komt uit de onderste kaste, dat hoort zij dus gewoon te doen. Een afwasmachine kennen ze niet. Als ik die vul, kijken ze me raar aan. Een man doet dat soort werk daar niet.”