Paspoort
Naam: Koen Ballemans
Leeftijd: 36
Woonplaats: Breda
Hoelang al naar NAC: rond ’90.
Vak: F7
BREDA – ,,Ik heb geen idee meer wat of wanneer mijn eerste wedstrijd was. Sowieso Beatrixstrat, ergens begin jaren ’90”, weifelt Koen Ballemans. Hij kijkt liefdevol naar zijn dochter Isa. Net een half jaar oud, net zes maanden lid van de Kidsclub.
Wie is jouw grootste NAC-held en kun je uitleggen waarom?
Dat is Archil Arveladze. Hij scoorde niet alleen veel, maar het was ook een
leuk karakter. Hij liep vaak alleen in onderbroek het veld af, gooide alles in
het publiek. Ik was 13 en bezocht in die tijd wel eens een training, naast het
NAC-stadion. Na afloop sprong hij eens achter op mijn fiets: hij wilde graag een
lift naar de kleedkamers, honderd meter verderop. Eenmaal daar gaf hij me een
hand. Dat maakte zo’n indruk, wát een held.
Wat is het meest bijzondere dat je in het kader van NAC
hebt meegemaakt?
Ik zou met mijn maat Gijs naar Newcastle United – NAC gaan. Alles was
geregeld, maar de avond ervoor dronken we teveel en versliepen ons. Er was geen
enkele mogelijkheid meer om daar tijdig te komen: we mistten de legendarische
trip. Want daarna kwamen alle fantastische verhalen van mensen die er wél waren
geweest. Verschrikkelijke spijt: we hadden gewoon nooit moeten gaan drinken.
Wat was jouw ultieme moment van euforie?
Dat zijn er meer. NAC – SC Heerenveen (5-1) in 1996, toen de B-Side in
brand vloog, was het bizarste dat ik ooit bij NAC meemaakte. Een stukje paniek
ontaardde in een geluidsorkaan van jewelste; alles klopte aan die wedstrijd. Ik
vind Feyenoord-uit ook altijd indrukwekkend. Je baant je eerst tussen
schuimende paardenbekken door en eenmaal in het stadion kijken 40.000 malloten
je aan. Ik hou wel van die extremiteiten.
En van (onverwachte) deceptie?
FC Twente uit, halve finale beker in 2004. NAC was in die periode zo goed
en kwam regelmatig ver in de beker. Dat jaar waren we gewoon aan de beurt, NAC
zou de finale halen. Ik ging alle uitwedstrijden: we wonnen in Amsterdam en in
Eindhoven. Maar die avond verloren we na penalty’s, Nourdin Boukhari had in de
verlenging de winst op zijn schoen en mistte daarna ook nog een penalty. Een
trauma voor het leven.