Rudy Kokx (Chaam, 38) besluit in 2000 Nederland te verlaten en te gaan backpacken. Eerst drie jaar in Ierland, vervolgens Nieuw Zeeland. Daar ontmoet hij de Zuid-Afrikaanse Laurell, met wie hij drie kinderen krijgt. “We wonen er nu twaalf jaar en waarschijnlijk blijf ik er de rest van m’n leven. Terug naar Nederland zie ik niet zitten: ik erger me aan de vele regelgeving.” Hij viert drie weken vakantie bij z’n ouders in Chaam, met zoontje Ciaran (9).
Hij eet nog hagelslag. Drinkt nog Oranjeboom. Maar vooral: hij mist geen wedstrijd van z’n club NAC. “Ik kijk alles via een vage Russische site, die krakkemikkige internetstreams aanbiedt. Voor mij is de Jupiler League eigenlijk perfect. Ze spelen om 8 uur ‘s avonds, voor mij is dat 6 uur ’s morgens.” Kokx zit in alle vroegte met heuse wedstrijdspanning klaar met een glas melk, een jus d’orange en een ontbijtje. “In de eredivisie spelen ze vaak om 14:30. Voor mij is dat half 1 of half 3 ’s nachts, afhankelijk of het winter of zomer is. De play-offs tegen Willem II en het jaar ervoor tegen Roda JC ben ik opgestaan, maar liever die avondtijdstippen hoor”, glimlacht hij. Na afloop, rond 8 uur ’s morgens dus, brengt hij zijn kinderen naar hun eigen voetbalwedstrijden.
Kokx woont in Whangarei, zo’n twee uur rijden van Auckland en ruim 18.000 kilometer van Breda. Hier handelt hij in bedrijven. “Daar ben ik per toeval ingerold. Ik werk zo’n 25 uur per week en geniet van veel vrije tijd, van een fijn, relaxed leven.”
Tijdens hun verblijf in Nederland, speelde NAC tegen FC Den Bosch en Jong PSV. “Tegen Den Bosch keek ik m’n ogen uit, het is zó anders. Ik heb NAC lief aangekeken; Ciaran mocht in de rust het veld op om penalty’s te schieten.”
Zo kwam Kokx eind jaren ’80 immers ook voor het eerst met NAC in aanraking. Hij mocht penalty’s schieten op toenmalig tweede doelman John Achterberg, Kokx scoorde viermaal. In de veronderstelling dat dit nog zo gaat –“die livestreams zenden de rustactiviteit nooit uit!”- ging hij met z’n zoon een weddenschapje aan. “Tien dollar per gescoorde penalty. Hij maakte er vijf… Tegen een leeftijdsgenoot!”, baalt Kokx met een knipoog naar z’n zoon. Ciaran proest het uit. “Yeah, you owe me fifty dollars!”