Hoe de clubliefde een knauw kreeg
AMSTERDAM – Inmiddels woont hij in Amsterdam, maar nog regelmatig zakt Rembrant Aarts (42) met zijn zoon Tendai af naar het zuiden. De liefde voor NAC is groot, ondanks die ene dag, die ene wedstrijd. ,,Toen hebben ze me echt op m’n ziel getrapt.”
Vader Harrie was Tilburger, fan van Willem II en nam de kleine Rembrant soms mee naar dat stadion. ,,Dat deed me toen al niet zoveel.” Op de middelbare school besluit hij samen met vriendje Maarten Wensing voor NAC te worden. Na enkele jaren zetten gaan ze naar de Beatrixstraat. ,,Eind jaren ’80. NAC speelde Eerste Divisie. Fantastisch, maar eigenlijk zó slecht. Misschien dat ik de Jupiler League daarom wel trek.”
In de garderobe van honkbalclub JEKA hangt een vergeten NAC-sjaal. ,,Vanaf toen mijn sjaal, ik heb ‘m altijd gedragen .”
Rembrant gaat Geneeskunde studeren in Maastricht. Hij loopt stage in Zuid-Amerika, met de sjaal in z’n koffer. ,,NAC bezoeken zat er simpelweg enkele jaren nauwelijks in, maar zo had ik de club wel altijd bij me.”
Als in 2001 z’n studie nagenoeg afgerond is, wordt bij vader Harrie longkanker geconstateerd. Als de conditie het nog toelaat, neemt Rembrant z’n ouders mee naar een wedstrijd. ,,M’n vader vond NAC via mij ook leuk. We voelden dat dit ons laatste uitje samen zou zijn.”
Afstudeercadeau
In het geniep regelt Harrie nog een afstudeercadeau voor zijn zoon. Hij vraagt NAC middels een keurige brief of z’n zoon voor één wedstrijd clubarts bij NAC mag zijn. NAC nodigt Rembrant enkele maanden later inderdaad uit, uitgerekend tegen Willem II. ,,Ik heb de brief nog. Verstuurd op 13 september 2001: op die dag overleed mijn vader.” NAC ziet de rouwadvertentie in BN DeStem en stuurt haar condoleánces. ,,Dat vond ik zó sterk, dat deed me oprecht goed.” De familie rouwt, maar NAC – Willem II staat op het programma. Rembrant besluit de uitnodiging aan te nemen.
Familie en vrienden zijn aanwezig bij de wedstrijd en hangen een spandoek op: Rembrant Cluba(a)rts. ,,Ik ben psychiater, van sportblessures heb ik geen verstand. Het was natuurlijk symbolisch en het was mooi.” Met de nadruk op ‘was’: na twintig minuten wordt Willem II-keeper Geert de Vlieger door NAC-supporters bekogeld met golfballen en ander zwaar materieel. De wedstrijd wordt gestaakt, Rembrant trekt zich stilletjes terug op een verlaten plekje en laat z’n tranen de vrije loop. ,,Dat was het absolute dieptepunt. Daar heeft m’n liefde voor NAC echt een knauw gekregen.” Rembrant wijst op een omlijste foto: zijn NAC-sjaal op 5600 meter hoogte in de bergen, op de grens van Bolivia en Chili. Achterop de lijst staat een begeleidende tekst. “Dit wilde ik NAC toen cadeau doen, maar het was zó’n chaos en zó’n teleurstelling. Ik heb ‘m maar weer naar huis genomen.”
