‘Ik ga los, mijn vader observeert’
HALSTEREN – ,,We praten in de auto niet veel, we voelen elkaar feilloos aan”, vertelt vader Leo Kuipers (63). ,,Of het gaat over NAC, of hij klaagt over mijn rijstijl”, grijnst zoon Robbert (30). Sinds veertien jaar gaan ze samen naar NAC, een retourreis van zo’n 140 kilometer. Leo is de rustige observator, Robbert de fanatiek meelevende supporter.
Kleinzoon
Drie weken geleden werd Robbert voor het eerst vader. De gedroomde naam van zijn zoontje: Noad. ,,Maar hij woont in Sint-Annaland; bij buurman Sint-Philipsland voetbalt Noad ’67. Dat kon natuurlijk niet.” Dus werd het Nilan. Met als doopnamen Abraham en Cor. ,,Hij is gelijk ingeschreven bij de Kidsclub. Dan ontvang je een brief met N.A.C. Kuipers, dat was toch wel een momentje”, grijnst opa Leo.
Verschil
Het begon met geschonken NAC-seizoenkaarten door zijn werkgever, in 2000. ,,Al snel vonden we het geweldig. Robbert was 16 en wilde graag daar waar het gezang vandaan kwam, naar de B-Side.” Vader en zoon verschillen enorm in wedstrijdbeleving. ,,Ik ben verliezen wel gewend, als NAC-supporter leer je relativeren. Je moet kunnen incasseren, hoe frustrerend dat soms ook kan zijn. Robbert kan dat een stuk minder goed, die is soms dagen ziek van een nederlaag.”
Dat fanatisme van Robbert ging in beginsel nog wel eens over de schreef, waarop Leo op subtiele wijze zijn zoon poogde te corrigeren. ,,Die scheldkanonnades hoor ik niet meer, maar hij schiet nog wel regelmatig uit zijn slof. Het ging me om de gekozen woorden, om de manier waarop hij zich uitte. Niet om het fanatisme, dat vind ik alleen maar prachtig.”
Vader-zoon-relatie
Maar noch vader, noch zoon heeft ooit getwijfeld te stoppen met NAC. Ze willen NAC beleven, bij voorkeur samen. De vader-zoon-relatie is sterker dan ooit: Leo lijdt aan een ongeneeslijke ziekte, medicijnen houden zijn situatie nu stabiel. ,,Zonder daar te veel over te vertellen: uiteraard speelt dat een grote rol in die gezamenlijke beleving.” Robbert ziet dat net wat anders: ,,Het komt nooit ter sprake, ik heb NAC samen met mijn vader altijd als vanzelfsprekend ervaren.”
Leo heeft inmiddels een NAC-tatoeage., ,Met een dubbele betekenis. NAC staat voor mijn kleinzoon, NOAD voor mijn privésituatie.” Robbert: ,,Ik vind het mooi, want het is niks voor hem. Hij radicaliseert een beetje, wat leuk is om te zien. Hij gaat mee naar Vak G-feesten, met hardstylemuziek. Niet dat hij dan losgaat; hij observeert, inhaleert de sfeer.” Maar wat Leo vooral apprecieert binnen de stadionmuren: het samenzijn met andere supporters. Het onderlinge respect. ,,De NAC’er is Bourgondisch en no-nonsense. Het is zo’n pure, fijne sfeer.” Robbert: ,,We zijn allebei bloedfanatiek, alleen uiten we het verschillend. Ik ga los, mijn vader observeert graag.”
