ETTEN-LEUR – Vlak na de 1-2 voor Heerenveen zoomen de camera’s van FOX in op F3. We zien Petra Redert – Aarts. In haar rechterhand houdt ze een zwart beschilderd stuk karton vast. ‘Hup N.A.C.’, staat erop, in gele letters. Onder de Hup een geel hartje en boven N.A.C. een tweede hartje. Petra kijkt niet blij. Nee, ze kijkt ietwat treurig.
,,Ik kreeg heel wat appjes. Dat ik best wat vrolijker mocht kijken. Ik hield het bordje even vast omdat Dylano even naar het toilet was”, glimlacht ze. Dylano is haar 9-jarige zoon.
‘Benjamin v. Leer mag ik jouw shirt, groetjes Dylano’ staat op de achterkant van dat bordje. Vorig jaar lukte het al met het -veel te grote- tenue van Rai Vloet, zijn toenmalige idool. Inmiddels heeft Dylano een nieuwe favoriet: sinds kort keept hij bij Internos en dus is hij fan van de keeper Van Leer. ,,We laten dat bordje heel opzichtig zien en roepen heel hard als de spelers hun ereronde doen”, legt Dylano uit. Van Leer zag het en liep zijn kant op, maar de afstand tussen tribune en veld is wat ver. En dus rende Dylano de trap af, waarop Van Leer niet zijn shirt, maar zijn keepershandschoenen overhandigde. Van Leer zette later, op het trainingscomplex in Zundert, zijn krabbel op de -voor Dylano veel te grote- handschoenen.
Hij vertelt het met een glinstering in de ogen: Dylano is heel erg fanatiek. Het shirt van Vloet maakte vorig jaar zo’n indruk dat hij in huilen uitbarstte. Ditmaal hield hij het droog en is hij vooral trots. Tijdens de wedstrijden kijkt hij maar ten dele naar de acties goalie, die hijzelf omschrijft als een keeper die goed kan duiken. Maar hij is vooral met de wedstrijd zelf bezig. Leeft hartstochtelijk mee. Soms moet zijn vader of moeder hem afremmen, soms roepen ze juist net zo hard mee. ‘Heb je mijn bril soms nodig, scheids?’, schreeuwt hij dan, als deze in zijn ogen een foutieve beslissing neemt. De vermeende buitenspelgoal van Mitchell te Vrede tegen Vitesse bijvoorbeeld, die later alsnog goedgekeurd werd. Dylano stormde naar het bordes en gebaarde het inmiddels befaamde VAR-signaal; omstanders moedigden hem luidkeels aan. ,,Toen de scheids ‘m alsnog goedkeurde, werd ik uit blijdschap opgetild door iemand”, glimlacht hij.
,,Ik vind de spanning bij NAC mooi. Dat geeft me plezier. Dat we vaak verliezen weet ik, dat is nu eenmaal zo.”
Dylano en zijn moeder willen zeker niet altijd met een dergelijk bordje naar het stadion gaan. ,,Misschien bij de laatste thuiswedstrijd van dit seizoen, want eigenlijk wil ik het shirt van Van Leer heel graag.” De gemaakte bordjes bewaart hij. Deze worden een mooi onderdeel van zijn toekomstige NAC-kamer. En hij heeft nu spulletjes om te laten zien als hij op 31 januari zijn spreekbeurt houdt. Over NAC, natuurlijk.
