AMSTERDAM – ,,Toen ik 15 was, hadden ze het in mijn klas altijd over Zlatan, Van der Vaart, Sneijder. Maar ik wilde niet net als iedereen voor Ajax zijn. Ik besloot zélf een te team kiezen om te supporteren.”
Amsterdammer David Martinez groeit op met uitzicht op de Amsterdam ArenA. Goals die tijdens Euro2000 vallen, hoort hij praktisch eerder dan dat ze op tv te zien zijn. Maar met Ajax heeft hij niets. Integendeel. De superlatieven van zijn klasgenoten zijn juist reden om verder te kijken. Hij oriënteert zich. Hij ziet het Bredase NAC winnen van Ajax. Het wordt 4-2, in een kolkend stadion. ,,Leuk voetbal en een heerlijke sfeer in het stadion: het leek me geinig die club eens te volgen”, grijnst hij.
NAC draait goed in het seizoen ’03 / ’04 en reikt tot de halve finale in de beker. NAC verliest na penalty’s van FC Twente. ,,Dat deed gewoon pijn, ik was er oprecht ziek van. Blaise N’Kufo was geblesseerd, maar viel toch even in en scoorde gelijk twee keer. Nourdin Boukhari miste nog een dot van een kans in de verlenging. Het was verschrikkelijk en ik realiseerde me al snel: ik ben geen fan meer, ik ben NAC-supporter geworden.”
Martinez is in die tijd keeper van SV Diemen. Het team speelt in het blauw en wit, zijn keeperstenue moet een afwijkende kleur hebben en dus draagt hij een NAC-shirt. En wordt in de B3 in dat tenue kampioen. ,,Nee, daar kreeg ik nooit opmerkingen over. Iedereen accepteerde het gewoon”, grijnst hij.
Dat was niet altijd en overal zo. Sterker: de eerste keer dat Martinez een NAC-shirt in de Amsterdamse openbaarheid draagt, komt er een Ajacied op ‘m af. Dreigend grijpt de man het NAC-logo vast en spuugt erop. ,,Dat was een nare ervaring, ik was een middelbare scholier en dacht dat NAC geen bedreiging voor Ajax was.”
Zijn eerste Avondje beleeft hij tegen Vitesse. ,,Memorabel. Ik wist niet goed waar ik was, mistte daardoor de bus naar het station en strandde uiteindelijk in Den Bosch. Ik heb me voor 80 euro laten vervoeren naar Utrecht, om daar de nachttrein te pakken. Ik was pas om half 4 thuis!”
De 30-jarige Martinez bezoekt inmiddels haast geen thuiswedstrijden meer, prefereert de uitpotjes. Daar komen de écht fanatiekelingen, daar ontstaan de nieuwe liedjes. ,,Ik leef nogal mee. Op Vak G ben ik aangesproken op mijn Amsterdamse accent. Dat vertrouwden ze niet, dus kon ik beter maar stil zijn. Ja, dat ik haast geen thuiswedstrijden meer bezoek heeft daar zeker ook mee te maken.”
Na weer een NAC-nederlaag: ,,Het ergste is: in tegenstelling tot de meesten hier heb ik er bewust voor gekozen.” En na Ajax – NAC: ,,Ik was erbij. Wat een troosteloze boel in de Arena. Een betere uitleg waarom ik niet voor Ajax ben is er niet.”