Leuke hype, die eetfestivals. Festivals waar je diverse hapjes uit alle uithoeken van de wereld kunt proberen, waar het eten centraal staat. Het foodtruckfestival Eeterij op Wielen staat dit weekend in het Ginneken. Het voelt erg sixties en seventies; terug naar de tijd van de hippies. Ofwel: geen chique bedoening, maar dan alsnog uitermate hip. Een dj draait op bescheiden volume wat muziek, maar is in dezen absoluut niet de hoofdact. De kleine hapjes kosten de hoofdprijs. Voor een broodje chiliworst betaal je zeven euro, voor een kleine wrap Indische kip zes euro. In beide gevallen moet gezegd: het is wel erg lekker. “Hebben jullie een heel klein ogenblikje? Ik heb stiekem een hele slechte gewoonte”, wijst een uiterst vriendelijke kok op z’n sigaret, voor z’n chiliworstenkraam. Z’n sigaret eenmaal op, vlucht ie z’n truck in en wast opzichtig en uitgebreid z’n handen. “Ik kan het broodje ook in tweeën snijden. Dan kun je meer hapjes proberen bij de anderen. Ik ben dit weekend ontzéttend makkelijk”, is z’n vriendelijke voorstel. Strak plan: een heel broodje ziet er voortreffelijk uit, maar ook vullend. Naast dit broodje halen we twee biertjes. De barman vertelt iets vaags over een glazensysteem, maar het dringt niet door. We willen eigenlijk gewoon twee biertjes. “Dan is het tien euro.” Je koopt een glas, dat de rest van het festival hervulbaar is. “Dat glas is dan een soort aandenken aan het festival, voor thuis.” Dat wekt enige irritatie: we gaan immers niet meer drinken dan dit. Tien euro voor twee biertjes is dan ridicuul. Een hardplastic bierglas is bovendien niet echt een souvenir waar je mee thuis kunt komen. Het lijkt alsof de barmannen- en dames deze klacht vaker gehad hebben: geen discussie, we krijgen een tweede biertje van het huis, wat feitelijk de perfecte compensatie is. Bij de stand van de Spaanse churros is het druk. Deze zoete ‘ochtendlekkernij’ is razend populair op het festival: eigenlijk staat er continu een rij. De uitbater snapt de ergernis over de biertjes wel. “In Ahoy was je verplicht zo’n souvenir te kopen, als soort entree. Zag je mensen de hele dag met zo’n plastic glas rondzeulen, zag er ook niet ideaal uit. Ik pleit voor hardplastic glas met statiegeld.” Bij de foodtruck staat de man van de chiliworstenkraam even te ouwehoeren met z’n foodtruckcollega. “Ha, jullie nu bij de churros! Ook lekker. Bij zo’n festival moet je niet moeilijk doen. Sterker, ik ben dit weekend ontzéttend makkelijk.”