ZUNDERT – Harrie van de Wouw (93) is inmiddels bedlegerig. Slecht ter been. Zijn echtgenote Jeanne de Labie (86) vergeet wel eens wat. Ze wonen allebei weliswaar in De Willaert, maar wel op totaal verschillende afdelingen. Dinsdag waren ze precies 65 jaar getrouwd. Maar in tijden van corona is een samenzijn dan zeker geen vanzelfsprekendheid.
Het echtpaar ziet elkaar al weken niet en zelfs deze briljanten bruiloft kostte de nodige moeite om te organiseren. Hun zoon Jan van de Wouw zette echter alles op alles. Er moest toch wel iets mogelijk zijn? ,,Ik sprak mijn vader onlangs nog een uurtje met beeldbellen. Op dat moment was mijn zus met mijn moeder aan het Skypen. Zo vingen ze toevallig een glimp van elkaar op. Daar gebeurde toen echt iets. Dat was een zeer emotioneel moment.”
Nee, het was anders ook niet persé een groot feest geweest. Gewoon, bescheiden, samen, als familie. ,,Mijn vader mist haar enorm. Het is helemaal geen prater, maar hij huilt veel de laatste tijd. Dat is zo schrijnend om mee te maken. Mijn moeder mist hem ook enorm. Ze blijft herhalen dat haar man maar niet thuis komt; ze heeft niet goed door wat er gaande is”, schetst Jan de situatie.
Maar op De Willaert is geen corona en dus wilde ook de Avoord-zorginstelling er alles aan doen om de twee op deze speciale dag samen te brengen, met inachtneming van alle voorzorgsmaatregelen. Het echtpaar samen op het balkon, voor even. Burgemeester Joyce Vermue die hen toespreekt, zoals te doen gebruikelijk bij een briljanten bruiloft. Over dat het echtpaar in hun tienerjaren al buren waren. Dat buurtfeest, waar de levenslange klik haar oorsprong vond. Ook Avoord-directrice Carla Brander richt zich op het echtpaar. Toont zich opgelucht dat dit soort fijne momenten alsnog gevierd kunnen worden, op eigentijdje en daardoor unieke wijze. De Zundertse band Lustige 5 brengt wat liedjes ten gehore, wat vertederende goedkeuring vanaf het balkon teweegbrengt. Familieleden kijken in de tuin toe. Door hun telefoons kijken overige niet aanwezige familieleden uit Amsterdam en Frankrijk mee. ,,We hebben na afloop nog met ze gevideochat. Ze vonden het erg fijn, waren oprecht ontroerd’, ondervond Jan na afloop.