De verbouwing van het voormalige politiebureau aan de Vlaanderenstraat vangt pas over twee maanden aan, maar de nieuwe eigenaar -de Islamitische stichting Yeni Breda- organiseerde dit weekend al een driedaagse braderie. “We willen eventuele angsten direct wegnemen.”
Yüksel Büyükcelik loopt over de braderie en schudt bezoekers actief de hand. “Iedereen is welkom, we willen voor niemand een drempel. Zo’n braderie met handel en Turkse etensgeuren zal hopelijk ook mensen naar binnen trekken”, legt hij uit. Büyükcelik gaat zich straks bezighouden met bijscholing binnen het nieuwe Turkse gebeds- en gemeenschapshuis. “Om in Nederland te leven, moet je de taal spreken en de Nederlandse wetten kennen. We willen dat echt ondersteunen.” Bezoekster Maya de Neef juicht de komst van het gemeenschapshuis van harte toe. “Er wonen zoveel verschillende culturen in de Hoge Vucht, ik ben daar altijd wel nieuwsgierig naar. Ik probeer contact te maken met iedereen; communicatie brengt je immers veel meer dan haat.” Ze wijst op haar kleinzoon. “Hij groeit straks nog veel meer op in een multiculturele samenleving en ik zou graag zien dat hij met iedereen door één deur kan. Zo voeden we ‘m ook op.” Bezoekster Assia Elamraoui komt uit de Wisselaar. “Zoiets miste in de buurt, ik vind het heel goed. We moeten het allemaal samen doen, het ‘zij’ en ‘wij’ weghalen en de kloven tussen elkaar beslechten. In de media ligt de nadruk op de verschillen, maar door veel te praten komen we nader tot elkaar.” Dat verschillen eigenlijk ook wel heel leuk zijn, ondervindt bezoekster Marian van Leeuwen regelmatig. “Wij wonen al jaren tussen allerlei nationaliteiten en trekken er ook mee op. Soms is dat ook best gênant. Ik serveer koekjes bij de koffie, maar bij m’n buren staat de hele tafel vol hapjes.” Er zal in eerste instantie echt nog wel met scepsis naar het gemeenschapshuis gekeken worden, denkt Büyükcelik. “Iedereen is hier welkom, maar we kunnen niemand verplichten. We blijven de dialoog aangaan en hopen dat mensen ervoor open staan.” Een Nederlands ogende vrouw baant zich een weg naar de uitgang. “Ik voel me hier toch niet prettig, ik wil weg”, mompelt ze. Büyükcelik glimlacht. “Ze heeft het wél geprobeerd, dat komt vast wel goed.”
