Er is continu wat te doen bij de levende standbeelden
OOSTERHOUT – ,,Ik lok constant reacties uit.” Pieter Neeskens uit het Belgische Lommel is één van de levende standbeelden, zaterdagmiddag in de Arendshof in Oosterhout. Met zijn ‘Kus van de Chef!’ zoekt hij tijdens Living Statues naar ongemak bij het winkelend publiek.
De zesde editie is in alle opzichten beter dan de laatste twee edities, vindt Darja Vos. En zij kan het weten: haar 15-jarige zoon Maceo is voor de vierde maal deelnemer. ,,Daar twijfelde hij dit jaar wel wat aan, vorig jaar was het zo rustig. Maar het is nu drukker en mensen blijven vaker stilstaan bij zijn act.” Met 21 deelnemers kent het evenement ook meer variatie. Er is dit jaar gekozen voor vier groepen, die viermaal drie kwartier hun act opvoeren. ,,Zo vallen er weinig gaten en is er eigenlijk continue van te doen”, legt organisatrice Sharon Joosen uit. Het evenement krijgt merkbaar langzaam wat meer aanzien in het wereldje. ,,Die is klein. De levende standbeelden wijzen elkaar via een besloten Facebookgroep op goede plekken om te staan. Het blijkt dat men onze manier van organiseren op prijs stelt.”
Interactie
Het veld bestaat uit professionals en amateurs, die middels een juryrapport en door het publiek beoordeeld worden. ,,We letten vooral op interactie, het neigt eigenlijk meer naar straattheater. En: welk verhaal wil men met hun act vertellen? Hoe ziet de grime eruit?”
Maria en Chris van Schijndel uit Den Bosch bezoeken jaarlijks ongeveer tien soortgelijke evenementen. ,,Het is een dankbaar onderwerp voor fotografie, daar zit voor ons de passie. Wij volgen zo’n zeven standbeelden door het hele land; een van hen doet vandaag zijn nieuwe act. We maken er foto’s van en sturen deze door naar ze. Dat wordt altijd bijzonder gewaardeerd.”
Neeskens flirt nadrukkelijk met een voorbijganger, zijn rode lippen getuit. Hij deelt zoentjes uit. ,,Het leukste is een groep tieners, bestaande uit jongens en meisjes. Dan kies ik altijd een stoere jongen. Hoe gaat hij daarmee om? Ik vind dat ongemak interessant, want er gebeurt iets in die hersenen.”
Voorbeeld
Zover is de 14-jarige Merel Wilmsen uit Zevenaar wellicht nog niet. Ze treedt zo’n driemaal per jaar op met haar act ‘Nerd’. ,,Ik kijk zeker naar de professionals. Die acts zijn supergoed, ze weten hoe ze met het publiek om moeten gaan. Ik doe het nu nog met snoepjes, dat scoort altijd bij kinderen. En oudere mensen vinden een levend standbeeld van mijn leeftijd altijd leuk.” Living Statues is een stuk kleiner dan ze normaliter bezoekt. ,,Vaak staan er minstens honderd standbeelden. En dit is tussen het winkelend publiek, mensen zijn gehaaster. Ze lopen toch anders rond als ze speciaal voor de standbeelden komen.” Iets dat Joosen ook ieder jaar overweegt: de gang naar het park. ,,Maar hier weet je dat er publiek komt, dat er mensen zijn. Dat moet je in het park nog afwachten; daar zit ‘m de angst in.”
