BREDA – Het klinkt zo logisch: er zijn dringend verse, enthousiaste krachten nodig in de zorg en tegelijkertijd zitten er zoveel mensen thuis. Sinds september is er in Breda een experiment gaande: er zijn 62 Bredanaars uit de bijstand bij diverse zorginstellingen in de stad geplaatst, met als voornaamste uitgangspunt: de betreffende werkzoekende moet er met hart en ziel in meegaan. Het experiment kan inmiddels als succesvol bestempeld worden: de komende maanden zullen meer bijstandsgerechtigden een kans aangeboden krijgen in de zorg. De 33-jarige Nasri Gabane is een van de deelnemers die door Surplus Welzijn werd uitgenodigd en ziet dit als een uitgelezen mogelijkheid voor zichzelf.
Eén dag, twee uur per week komt ze over de vloer bij echtpaar Piet (96) en Maria (80) Moelker voor de thuisondersteuning. De van origine Somalische woont nu negen jaar in Nederland. In haar geboorteland werkte ze al in de zorg. Een iets andere tak van sport weliswaar; ze assisteerde de chirurgen met hun instrumenten.
Eenmaal in Nederland wilde Gabane niet stilzitten. De taal vormde echter haar grootste probleem. Ze spreekt het uitstekend, maar op medisch niveau is dat een stuk ingewikkelder. Ze bood zichzelf ter lering aan als vrijwilligster bij het Amphia Ziekenhuis, afdeling neurologie. ,,Ik heb doelen hier. Ik wil gediplomeerd verpleegster worden, maar zoek ingangen. Het maakt me niet uit hoe lang ik er over zal doen, maar nu zet ik stappen. Alles begint ergens, zolang je vertrouwen in jezelf hebt.”
Gabane zit dus bij Surplus in de thuisondersteuning, met een opleiding en de kans om zich op te werken in het vooruitzicht. Ze pakte deze kans met beide handen aan. Haar werk bij het echtpaar Moelker? Ze doet het huishouden en er is sociaal contact. ,,We drinken samen koffie, al pratende luister je hoe het met hen gaat. Het idee van de overheid is dat ouderen zolang mogelijk thuis blijven wonen. Daarom probeer ik hen te stimuleren het uiterste uit zichzelf te halen”, grijnst ze. Het echtpaar wil hier ook dolgraag blijven wonen en proberen zoveel mogelijk beweging te krijgen. ,,Soms doen we hier donderdagmiddag met z’n drietjes samen het huishouden. Zolang zij dat kunnen, is het goed dat ze dat doen.”
De samenwerking vloeit voort uit het landelijke Zorgpact, een samenwerking tussen de ministeries van VWS en OCW. Regionaal staat dit nog in de kinderschoenen. Wethouders Marianne de Bie en Miriam Haagh overlegden met Anton van Mansum van Surplus en kwamen tot deze cohesie. ,,De vraag naar zorg is onverminderd groot. We kijken natuurlijk of mensen passen; dat kan door achtergrond, ervaring. De zorg is een breed gebied, waar veel mensen zouden kunnen werken”, legt Marjan Smits namens de gemeente uit. ,,Maar niet iedereen kan dat. Het is niet alleen het huishouden, maar ook communiceren, observeren. signaleren. We zijn klein begonnen om ervan te leren, zodat we het op kunnen schalen”, geeft Edrianne Zoon namens Surplus aan. Zowel de gemeente als de zorginstellingen -in dit geval Surplus- evalueren het proces continu. ,,Het is maatwerk, we luisteren goed naar welke kant de mensen zelf op willen. Er zijn opleidingsmogelijkheden, voor ieder wat wils.”
Bij Surplus Welzijn startten in september 23 deelnemers. Hiervan zijn er nu achttien in dienst van Surplus en vijf personen zijn reeds doorgestroomd in de opleiding tot verzorgende individuele gezondheidszorg. Gabane is één van die achttien. Ze draait nu zo’n tien tot veertien uur; er echt van rondkomen lukt nog niet. Dat tekort wordt aangevuld door de gemeente. ,,Wij zijn proefkonijnen, dat weet ik. Maar ik voel dat ik door kan groeien. Ik kan ook meer doen dan dat ik nu doe, ik sta daar voor open. Het liefste wil ik uiteindelijk terug die operatiekamers in, maar ik moet realistisch zijn. Ik ben hier hartstikke gelukkig mee.”