Eind april bestaat het Chassé Theater in Breda 20 jaar. Het theater organiseert daarom Jouw Romeo en Julia, een evenement dat in heel Breda gevoeld zal worden. In aanloop daarheen schrijf ik een aantal authentieke liefdesverhalen: lezers van BN DeStem en bezoekers van het Chassé kunnen hun verhaal insturen naar [email protected] Ik selecteer een verhaal dat ik mooi vind en probeer samen met de hoofdrolspelers een mooi verhaal te maken. De tweede editie: Jan en Anita. Onder deze (prachtige) afbeelding de hele tekst:
“Toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, waren we allebei puur en ongevormd. Dertig jaar later was dat uiteraard anders. Gek genoeg was onze liefde voor elkaar echter nog altijd precies hetzelfde. Onveranderd”, glundert Jan van Beurden.
De familie Van Beurden verhuist in 1950 van Amsterdam naar de Blazoenstraat 45 in Tilburg. Als Jan 13 jaar is, komt de familie Bernink uit Enschedé op nummer 9 wonen. Het gezin bestaat uit drie kinderen, waarvan Anita met haar 10 jaar de jongste is. Jan en Anita spelen, ondanks dat leeftijdsverschil, veel met elkaar. “We stoeiden. Dat is toch een legale manier van aanraken”, denkt Jan terug aan die tijd. “Mijn moeder zei nog wel toen ik 16 was: dat blonde meisje van nummer 9 heeft volgens mij interesse in je.” Als Jan 18 is, verwatert het contact langzaam en groeien de twee uit elkaar. Zowel Anita als Jan trouwen in 1970 met een ander.
De jaren verstrijken. Het huwelijk van Jan gaat moeizaam, een scheiding is in 1996 onvermijdelijk. Ook Anita’s huwelijk strandt, in 1989: met haar drie kinderen woont ze in Berkel Enschot. “Toen ik dat hoorde, stemde me dat somber. Ik dacht: ‘die heeft ook niet veel geluk gehad”, denkt Jan terug aan die tijd. In 1996 organiseert straatgenoot Peter een reünie. Hij wordt 50 en nodigt z’n oude buurtgenootjes uit. Jan informeert of Anita ook uitgenodigd is. “Peter was verbaasd. Hij had Anita inderdaad uitgenodigd en zij had ook naar mijn komst gevraagd. Elkaar dertig jaar niet gezien en onafhankelijk van elkaar hè!”, grijnst Jan. Nog voor de reünie belt Anita Jan op en in dat gesprek bekent Jan dat Anita zijn eerste liefde was. “Mijn scheiding was op een handtekening na rond. We spraken af en herkenden elkaar in eerste instantie niet eens. Totdat ze lachte. Toen was ze het. Ik heb ‘r vervolgens nooit meer laten gaan.” Jan woont sinds 1972 in Breda en heeft een eigen herenkapson. In 2002 vraagt hij Anita ten huwelijk. “We gingen samen naar de Blazoenstraat. In onze jeugd zat ze vaak op de stang van mijn fiets. Daar is nog een prachtige foto van, kijk maar. Op die manier fietsten we naar haar ouderlijk huis, naar nummer 9. Hierop stelde ik haar die ene vraag.” Jan en Anita zijn trots op de pure liefde en op hun relatie. Ze vertellen hun herinneringen in 1997 aan Anita Witzier, bij het programma ‘Memories’. “Tja, ik vind ons verhaal uniek en dat wil ik iedereen vertellen. Die dertig jaar dat we elkaar niet gezien hebben, is geen verloren tijd. De tijd heeft stilgestaan. Op het moment dat we elkaar weer zagen, leek het alsof er niks veranderd was.”
