OOSTERHOUT – Op zondag 27 oktober viert café De Beurs aan de Klappeijstraat haar honderdjarig jubileum. Want hoewel het pand uit omstreeks 1700 daarvoor toch ook al diverse horeca herbergde, was het Piet Schoenmakers die er in 1919 een echt café van maakte en deze De Beurs doopte.
Cor Hooijmaaijers baatte het hier liefst 23 jaar uit; van 1989 tot 2013. Onder zijn bijna kwarteeuwdurende leiding werd De Beurs een bierspecialiteitencafé, met ruim tweehonderd bieren, tien taps en ruim vijftig whisky’s. ,,Toen ik het overnam van Puck heette het hier De Egelantier en was het een literair café. Wel met een hele brede doelgroep, die er naar lezingen luisterden.” Die brede doelgroep is het voornaamste recept gebleven. Alle sociale klassen komen van oudsher naar het klassieke café. Tieners proeven hier nog altijd hun eerste biertje, tussen de pensionado’s die hier al decennia komen. Vrouwen vinden er eenvoudig hun weg in een veilige omgeving. ,,De loyaliteit van klanten is zo groot bij De Beurs. Kijk, De Beurs is een filosofie en geen bedrijfsplan. Al vóór de eerste steen er lag, was er al sympathie voor het bedrijf dat er nog niet eens was”, mijmert Hooijmaaijers. ,,Je zou dit café goed kunnen vergelijken met De Beijerd in Breda. Zo’n café waar je voor altijd verknocht aan blijft.”
Sinds vorig jaar zijn Petra en Richard van der Stap de uitbaters van De Beurs. Hooijmaaijers kijkt er van een afstandje met grote trots naar. ,,Petra heeft een enorm warm hart. Ze is zo mooi bezig de filosofie van het café naar eigen inzichten te verbeteren. Ze manifesteert zich meer en meer als de huismoeder van het café”, gniffelt hij liefkozend.
,,Het is een klassiek café waar je niet teveel aan moet veranderen. Het heeft een flinke trouwe kern van gemakkelijk duizend mensen die zich erbij betrokken voelen”, legt Petra uit. ,,Wat ik toevoeg: een mooiere presentatie. Een bloemetje op tafel. Een extra menselijke touch. Het zijn de kleine details die de authenticiteit misschien juist wel vergroot”, grijnst ze. Ze ziet daarop ook weer steeds meer vrouwen hun weg vinden naar het café. ,,Die hechten daar ook waarde aan.”
Ad Jaspers komt al zeker vijftig jaar in De Beurs. ,,Dat begon toen ik een jaar of 16 was. Dan hadden we vrijdansen gehad bij de dansschool en belandden we in De Beurs. Ja, ik heb daar denk ik wel bier leren drinken”, grijnst hij. Hij heugt zich nog goed dat naast De Beurs broodjeszaak ’t Wiel zat. ,,Dat was in die tijd best uniek, want zij waren open tot na de sluit van cafés. Het leuke was dat in De Beurs nooit wat gebeurde, maar dat het in ‘t Wiel vaak trammelant was. Daar kwam écht iedereen samen.”
Ook Jaspers ziet dat De Beurs een gemoedelijk café is dat voor iedereen toegankelijk is. ,,Toen ik er voor het eerst kwam, leek het alsof de tijd er had stil gestaan”, grijnst hij. Toen Puck het overnam, werd het aangepakt. Er kwam een naamsverandering: De Egelantier en het buurtcafé werd een bruincafé. ,,Dat was toch iets anders. Ik bleef er komen, maar De Beurs was De Beurs niet meer. Letterlijk in dit geval.” Tot Hooijmaaijers het overnam en het weer De Beurs werd, dus. ,,Ik kwam bij hem werken. Hij zorgde ervoor dat de sfeer van weleer terugkwam. Het leuke is dat het publiek het café altijd trouw is gebleven. Ik zie er nog steeds mensen, die er in pakweg 1992 ook al zaten.”
Volgens Jaspers is De Beurs altijd een buurtcafé gebleven. Een buurtcafé dat haar eeuwfeest viert. ,,We zetten een grote tent neer op de Markt. We hebben veel oud-werknemers uitgenodigd, het belooft echt een terugblik te worden met anekdotes en geschiedenis”, belooft Petra. Livemuziek wordt verzorgd door Ut Kaaiendonks Kepelleke D’ Askruizen, huisband tijdens het carnaval en het nieuwjaarsfeest. Ad Jaspers is onderdeel van de band en presenteert deze middag en avond bovendien. ,,Wij willen blijven wat het is: een klassiek café dat je niet moet willen veranderen. Hooguit moet continueren en moet verbeteren. Hier is iedereen welkom: jong en oud, arm en rijk, honden en katten.”
DE BEURS FEITENKADER (bron: Heemkundekring de Heerlijkheid Oosterhout)
1805: Johannes Olislagers opent een herberg. Graanhandelaren en leerlooijers vergaderen hier.
1884: Johannes overlijdt, dochters nemen het over. Het pand wordt verhuurd aan Cornelia van Rossum.
1895: Gijsbert de Roos neemt de herberg en bakkerswinkel over
1902: Na diens overlijden, neemt zijn vrouw Maria Johanna de herberg over.
1916: Johan Benner is de nieuwe man en maakt er een bioscoop van
1919: Petrus Schoenmakers verbouwt weer en noemt het ditmaal De Beurs.
1939: Petrus overlijdt in ’31, zijn vrouw Cornelia in ’39. Zoon Dingeman neemt het daarna over.
1966: Dick Dreijer wordt de nieuwe uitbater
1973: Adriana MC Roovers neemt het over. Daarna kortstondig Johannes Vermeulen en Maria Verweijmeren.
1981: Tineke ‘Muck’ Vos en Puck Ravenstein-Hofkens maken er De Egelantier van.
1989: Cor Hooijmaaijers komt en maakt er weer De Beurs van.
2013: Philip van Opstal neemt het café van Hooijmaaijers over.
2018: Petra en Richard van der Stap worden de nieuwe eigenaars.
Hoewel ik Oosterhout al jaren verruild heb voor onze Bourgondische provinciehoofdstad, zit De Beurs nog altijd in mijn bloed. Ik verdenk Cor en zijn kroeg ervan dat zij me al “van keinds af aan” besmet hebben met het heerlijke virus. Van glazen halen en leren tappen tot “epibreren” tot in de kleine uurtjes.
Duizend actieve betrokkenen geloof ik meteen, maar op afstand moeten dat er veel meer zijn! Terugdenkend aan Oosterhout is De Beurs een van de ankers waar ik graag af en toe terug kom! Cor, bedankt! Opvolgers, hulde dat jullie dit bastion eerbiedigen!