Bredanaar helpt Bredanaar: Angel
BREDA – Haar kinderen Xander Noël (2,5 jaar) en Xara Valentina (7,5 week) zijn álles voor haar. Met zijn drieën redden ze het wel: ze wil alleenstaand blijven en op eigen benen staan. De 27-jarige Angel Rijnbout zou dolgraag een naaimachine á €139,- willen, om zelf kleren voor haar kinderen te maken. Ze kan het zich echter niet veroorloven.
Angel komt niet bepaald uit een warm nest. Als haar moeder en ‘bonuspapa’ scheiden, moet Angel naar een internaat. ,,Ik was liever bij hem gaan wonen, maar moest naar mijn moeder.” Die heeft geen enkel vertrouwen in Angel en haalt haar als zeventienjarige van school: ze moet maar gaan werken. Als ze 18 is, wordt ze weer in een opvang geplaatst. Ze is volwassen en besluit weg te gaan: ze ontmoet een jongen in Groningen en verhuist naar het noorden. ,,Dat was een fijne relatie. Ik had alleen vaak ruzie met zijn moeder.” Ze doet een reïntegratietraject in Groningen en onderzoekt waar haar passies liggen. Want hoe gaat ze haar leven nu invullen?. ,,Ik vind kinderen geweldig, maar zag mezelf ook wel aan een lopende band staan.” Ze wordt bij een HEMA geplaatst, maar merkt dat ze een flink tekort aan zelfvertrouwen heeft. ,,Er werkten daar heel veel mensen en ben als de dood om fouten te maken, dus ik liep op eieren.” Ze gaat naar een chocoladefabriek en decoreert chocoladeletters. Creatief zijn: dat voelt goed.
Ze raakt zwanger binnen een relatie, maar staat er al direct alleen voor. Ze wil graag een tweede kindje, merkt dat de liefde voor kinderen haar sterkt. Met behulp van een donor raakt ze zwanger van Xara (,,Ik vind de X gewoon een hele mooie letter.”)
Haar verleden heeft diepe sporen nagelaten in haar zelfvertrouwen. ,,Ik heb geleerd op eigen benen te staan en onafhankelijk te zijn. Dat wil ik mijn kinderen ook meegeven. Ik heb getwijfeld over dit interview, want wil mijn hand niet ophouden. Maar wil ook graag mijn ervaringen delen en andere mensen helpen. Soms moet je om hulp durven vragen.”
Het allerliefste zou ze een rijbewijs willen. ,,Xander heeft regelmatig epileptische aanvallen. Heeft daardoor al een fikse achterstand opgelopen. Vaak moeten we naar het ziekenhuis; niet alleen in Breda, maar ook naar Rotterdam of Utrecht. In het openbaar vervoer wordt hij overprikkeld. Dat rijbewijs is nu echt een doel waar ik naartoe werk.”
’s Avonds, als haar kinderen op bed liggen, zou ze graag wat meer tijd voor zichzelf willen. ,,Ik heb in Groningen bij een naaiatelier gewerkt, als dagbesteding. Dat vond ik geweldig. Ik vergeet mezelf soms, maar daar ligt echt een soort passie. Wat zou het heerlijk zijn om ’s avonds kleertjes te maken. Voor mijn twee kinderen, voor andere mensen, voor mezelf.”
