‘Belangrijk dat je je hart openstelt’
OOSTERHOUT – De Bunthoef zat zaterdagavond afgeladen vol. Twintig Syrische families gaven er een feest voor alle inwoners van Oosterhout, om hen te bedanken voor de opvang en gastvrijheid die hen ten deel gevallen is. Er kwamen zo’n 350 belangstellenden op af.
Het zweet gutst van het voorhoofd van Ahmad Sherih. Hij loopt net weg uit een debka, de populaire, traditionele Syrische dans die deze avond veelvuldig uitgevoerd wordt. Sherih is voornemens om medio juni debkalessen te geven in Breda. Tot die tijd wil hij z’n Nederlands echt verbeteren.
De Syriërs beloofde vooraf de eigen cultuur te willen laten zien en zo geschiedde ook. ,,Wij zijn hier om een veilig leven te hebben en willen geen obstakel zijn in deze maatschappij. We willen juist helpen deze te verbeteren. Geef ons één kans om jullie te laten zien wie we zijn, we zijn mensen die van leven houden en daarom de oorlog hebben ontvlucht. We willen jullie vrienden zijn; religie of politieke voorkeur is niet relevant”, luidt het welkomstwoord.
Al voordat het eten opgediend wordt, klinken de Syrische klanken hard door de luidsprekers. De eerste debka wordt al vroeg uitgevoerd en de Oosterhoutse Willem Stoop anticipeert direct, als enige Nederlander van origine. ,,Ik dans altijd mee, of het nou een Griekse, Indische of Syrische dans is. Ik hoop dat ik het goede voorbeeld geef en dat straks nog meer Nederlanders meedansen. Dat verbroedert.”
Die verbroedering is gaandeweg de avond goed waarneembaar. Tussen het dansen door wordt het eten geserveerd aan lange tafels. Geen georganiseerde wachtrijen, maar een gezellige chaos. ,,Er is nergens sprake van ongeduld of ergernis, tijdens het wachten praat je gewoon”, viel Jan van der Kooij op. ,,Iedereen mengt zich en de mensen willen graag kennismaken. Ze doen echt hun best jou deelgenoot van dit feest te laten zijn.”
Dat is in het dagelijks leven toch anders, merkt Van der Kooij. ,,Daar sta ik echt voor open, maar ik kom de Syriërs gewoon niet tegen. Ik ben groot liefhebber van spontane gesprekken op straat, ik zou het leuk vinden.” Dat gebeurde wel bij Iet Smulders. Toen zij haar fiets wilde pakken voor Theater De Bussel, deed een Syrische vader met z’n drie kinderen hetzelfde. ,,Ik vroeg hen waar ze vandaan kwamen. Dat vonden ze blijkbaar geweldig: aanspraak. Z’n kinderen waren pas anderhalve week in Nederland, hijzelf anderhalf jaar. Wat me nog bij staat zijn hun ogen. Ze waren zo hartelijk en dankbaar dat ze hier mochten zijn. Ik heb hen daarna nooit meer gezien, maar wellicht vanavond?”
De wens van Stoop komt halverwege het feest uit. Hijzelf danst wederom mee met de debka en inmiddels sluiten zich meer Nederlanders aan. Van der Kooij observeert van een afstandje en geniet zichtbaar van de chaotische taferelen in De Bunthoef. Een enkele Syriër zoekt contact met het oorspronkelijke thuisfront, 4000 kilometer verderop. Trots laten ze de festiviteiten zien via Facetime. Smulders: ,,Weet je: het is belangrijk dat je je hart openstelt. Jezelf openstelt. Je hoeft mensen niet op te zoeken, de mensen komen dan vanzelf op je pad. En dat verrijkt je als mens. Want dat zijn we hier allemaal: mensen.”
