ETTEN-LEUR – Aminato wipt vrolijk en breed grijnzend op haar stoel. De sterke Ricardo schreeuwt het halverwege de film uit: overprikkeld. Kim kijkt ieder even aan met een vinger op haar mond. Ssht.
Inclusief begeleiding zitten er zo’n vijftig bezoekers in de C-Cinema in Etten-Leur te genieten van De Fabeltjeskrant. Stefanie Lakens van Amarant Rijsbergen riep op 19 november via Facebook op om met een groep meervoudig gehandicapten naar de bioscoop te gaan; zij kunnen immers nooit naar de film. Deze mensen hebben veelal de verstandelijke vermogens van iemand van zes maanden. Carlo Lambrechts van de bioscoop hapte toe. ,,Dat doen wij vaker voor grote groepen, of voor mensen met speciale wensen. Zoiets is alleen maar leuk.”
Het vroege tijdstip van de film is ietwat onpraktisch. Het ontbijt en de dagbesteding moeten anders worden ingericht, wat voor lang niet iedereen mogelijk is. Begeleidster Marjolein van Sprundel wijst op de 82-jarige Gerard, de oudste. Hij klapt opgewonden in zijn handen. ,,Het is een hele onderneming, maar wel geweldig. Het ritje in de taxi vinden ze fantastisch en alles is spannend.”
Niet iedereen kan zomaar mee, daar zit nog wel enige selectie in. ,,Want sommige mensen doen zichzelf pijn bij teveel opwinding, bij anderen komt er niets binnen. Deze mensen ervaren echt iets, dit is echt een avontuur”, weet Van Sprundel. De groep van Lakens zit helemaal voorin de zaal.,,Het is de heftigste groep, die ook sociaal wat ruimte nodig hebben. Van sommigen weet je niet hoe ze precies zullen reageren, dat blijft afwachten.”
Het geluid, de beelden, de geur van popcorn: de zintuigen draaien overuren. ,,En De Fabeltjeskrant is perfect, want herkenning. Niet iedereen begrijpt het, maar er is volop genot.”
Ricardo heeft het niet meer en gaat samen met begeleiding even naar buiten. Begeleidster Irène Mugisha weet hem met moeite te bedwingen. ,,Van hem wisten we dit kon gebeuren en dat is prima. Verder was het echt genieten, ik vond Aminato zó lief. Zo vrolijk en blij.” In de film wordt gezongen, Kim klapt vrolijk mee en lacht honderduit. Corné -voor aanvang van de film bijzonder onrustig en zenuwachtig- ontwaakt haast uit zijn roes en kijkt Kim met een grote glimlach aan. Verder kijken de vijftig haast ademloos toe naar Meneer de Uil en consorten.
Lakens hoopt vaker naar de bioscoop te gaan. Liever in de middag, want dan kunnen er meer mee.