BREDA – Annie van Hooijdonk laat alle aandacht van zich afglijden. Zeker, haar debuut als stadionomroepster maakte ze op 31 maart 1979, exact veertig jaar geleden. Maar daar hoeft niet al teveel heisa over gemaakt te worden. ,,Dit is geen interview hè? Je komt toch alleen maar kijken?”
Ze siert de voorkant van De Klok, dat is meer dan voldoende. Vandaag is een wedstrijd als alle andere. Jack zorgt voor het scorebord, Mario voor de muziek, Annie roept om. De drie spreken de taal van de tribune en kijken kritisch naar het vertoonde spel. Pas als Annie het knopje van de omroepinstallatie indrukt, zijn ze even stil.
,,Ik realiseerde het me pas toen ik het programmaboekje zag”, zegt ze. Ze kijkt naar het lijstje met informatie die ze vandaag om moet roepen. Gr8 Hotels is hoofdsponsor voor één dag. ,,Dat is gewoon op z’n Engels lijkt me? ‘Gracht’ zou nergens op slaan?”, vraagt ze toch maar.
Beau Lemmens van de persafdeling komt binnen en feliciteert Annie. ,,Een speciaal programmaboekje en géén bosje bloemen, zoals je het wilde”, glimlacht ze. En inderdaad: het is ‘Great’ Hotels.
Annie vindt het maar niks, zo’n vroege wedstrijd. Overweegt cynisch om ‘goedemorgen’ te om te roepen, maar bedenkt zich. ,,Ik zal straks dat Gr8 Hotels doen. Na deze herrie. Verschrikkelijk”, verzucht ze, terwijl Metallica door de speakers schalt.
Ze leest boodschappen voor. Over het nieuwe Secondary Ticketsysteem. Over het NAC Voetbalkamp voor meisjes. Ze kijkt naar de warming-up, die oogt anders. ,,Oh ja, Penders is weg. Dat is óók nog gebeurd.”
Er wordt volop op het raam geklopt. Supporters, sponsors, oud-spelers en andere NAC-prominenten zwaaien lieflijk. Annie is ongeveer de ziel van de club. Haar aanwezigheid is een basisvoorwaarde, ook op deze vroege middag. Haar warme, vertrouwde stem voelt als thuiskomen. Wat ze zegt is niet zozeer belangrijk, zolang de klanken ervan je maar bereiken. Zonder haar zou NAC NAC niet meer zijn.
De aftrap. ,,Eindelijk, alles is weer gezegd”, glimlacht Annie. Ze pakt haar telefoon, de felicitaties bereiken haar. Het voelt haast als een verjaardag. ,,En nu gaat het zonnetje nog schijnen ook. Het is een mooie dag. Ik ga even roken.” Ze stapt het kotje uit, naar de buitenlucht.
Sponsor Winny Bogers komt tijdens de wedstrijd binnen. Hij heeft een spandoek voor haar gemaakt; er staat NOAD op. In de rust ontvangt ze een boeket van bloemenwinkel Inrana.
In de rust staan er vier jochies voor het raam. De luxaflex staan open. ,,Annie! Annie!”, roepen ze. ,,Ik ben mijn moeder kwijt, roep dat eens om!” Ze lachen. Annie lacht.
Netty ‘van de administratie’ Brouwers komt vlak na rust binnen met een cadeautje. In 2006 ging zij na 32 jaar met pensioen. ,,Ik wíst het niet, ik lees het nét”, verontschuldigt ze zich. ,,En de wedstrijd was zó spannend, dat ik net even naar de Jumbo ben gerend voor een cadeautje.”
Annie ziet vooral liever dat NAC wint. ,,Weet je, ik heb echt geen trek in die vrijdag en maandag”, doelt ze op de speeldagen van een divisie lager. En na het laatste fluitsignaal en nadat ze de supporters bedankt heeft voor hun komst: ,,Jammer. Helaas, pindakaas.”
